کریپتوکارنسی و توکن

ویژگی های ارزهای دیجیتال:

توکن سوزی ارز دیجیتال چیست؟

همانطور که در هر جامعه، تعداد مشخصی اسکناس مربوط به ارز رایج آن بعد از چاپ در گردش است، در شبکه ارزهای دیجیتال نیز مقدار عرضه کنترل می‌شود. یکی از راهکارها به منظور کنترل آن، سوزاندن توکن یا کوین است. ابتدا بد نیست تفاوت بین Token و Coin را بدانید. ابتدا به بررسی تفاوت این دو پرداخته و سپس به بررسی مفهوم و کاربرد سوزاندن کوین یا توکن ارز دیجیتال خواهیم پرداخت.

تفاوت Token و Coin ارز دیجیتال چیست؟

یک نوع دارایی بومی (نیتیو – Native) در بلاک چینی منحصربه‌فرد، کوین خطاب می‌شود. بهترین نمونه‌ها، بیت کوین، اتریوم و لایت کوین محسوب می‌شوند، چرا که هر یک بلاک چینی جداگانه برای خود دارند. با استفاده از سکه دیجیتال، تمام افراد قادر به ایجاد تراکنش و انجام معامله با یکدیگر خواهند بود. در اینجا، خبری از انتقال کوین های فیزیکی بین ارسال‌کننده و دریافت‌کننده نیست. تمامی سکه‌ها در قالب یک سری دیتا روی دیتابیسی بزرگ ذخیره شده و وجود فیزیکی و خارجی ندارند.

امکان خرج کردن کوین دیجیتال به منظور پرداخت هزینه خرید کالا یا دریافت خدمات، شبیه پول عادی، میسر است (به شرطی که ارائه‌دهنده سرویس یا محصول آن را قبول کند). یک تفاوت کوین و توکن این است که Coin هدف دیگری به جز خرج شدن شبیه پول عادی ندارد. مفهوم سوزاندن درباره کوین ارز دیجیتال نیز صدق کرده و در صورت پشتیبانی پروتکل شبکه از این کار، امکان‌پذیر است.

در آن سو با توکن رو به رو هستیم که یک نوع دارایی دیجیتال فاقد بلاک چین اختصاصی به شمار می‌رود. برای ایجاد یک Token جدید به دانش فنی زیادی احتیاج نیست. هدف ایجاد آن‌ها بیشتر استفاده در اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا همان دی اپ‌ها است. بعد از ایجاد توکن، سازنده آن قادر به تعیین تعداد موجود در چرخه و همچنین محل ارسال آن‌ها خواهد بود. البته بعدها نیز می‌توان از طریق سوزاندن توکن تعداد ارز در گردش را تغییر و کاهش داد.

در یکی از مطالب قبلی وبلاگ بیت 24 به طور مفصل درباره تفاوت Token و Coin ارز دیجیتال و کاربرد هر یک صحبت کردیم. به منظور کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید به مطلب زیر مراجعه کنید:

منظور از سوزاندن توکن چیست؟

به طور ساده، این کار به معنی حذف دائمی تعدادی از سکه‌ها یا توکن‌های در گردش داخل یک شبکه رمز ارزی است. این روش، کاهش دائمی کل عرضه در بازار ارز دیجیتال مربوط به شبکه را تضمین می‌کند. این روش به رمز ارزهای خاصی اختصاصی نداشته و تقریبا برای همه ارزهای دیجیتال، اعم از Coin یا Token، قابل پیاده‌سازی است.

هدف اصلی، مقابله با کاهش ارزش هر واحد ارز دیجیتال مورد نظر است. همانطور که در یک جامعه، در صورت چاپ و توزیع بیش از اندازه اسکناس توسط بانک مرکزی، با کاهش ارزش پول ملی رو به رو خواهیم شد، زیاد شدن تعداد کوین‌ها یا توکن‌های در گردش داخل نتورک یک کریپتوکارنسی از یک حد معین نیز به کاهش قیمت آن منجر می‌شود. با سوزاندن تعدادی از آن‌ها می‌توان با این اثر مقابله کرد.

این روش با وجود افراطی به نظر رسیدن، اکنون مکانیزم مرکزی پروژه‌های رمزنگاری متعددی به شمار می‌رود. تصور نکنید سوزاندن کوین همیشه بعد از مدتی فعالیت شبکه رخ می‌دهد. ممکن است حتی قبل از راه‌اندازی یک سیستم، سوزاندن توکن اجرایی شود! برخی توسعه‌دهندگان ترجیح می‌دهند در انتهای عرضه اولیه سکه (ICO) پروژه بلاک چینی خود، رمز ارزهای باقی مانده و فروخته نشده را از بین ببرند.

تعدادی دیگر از شرکت‌ها، مخصوصا پلتفرم‌های تریدینگ، این روال را به طور مستمر دنبال و آن را به شکل دوره‌ای اجرا می‌کنند. به عنوان بهترین مثال باید به سکه دیجیتال اختصاصی شبکه بایننس (BNB) اشاره کنیم که هر از گاه، تعدادی از موارد در گردش سوزانده می‌شوند. این کار ارزش اضافی برای سرمایه گذاران ایجاد می‌کند. اساسا، انگیزه‌های بی‌شماری برای پروژه‌های جدید برای اجرای چنین عملکردی وجود دارد که در این مطلب به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

به طور ساده، این مکانیزمی برای از بین بردن سکه‌های (دیجیتالی) در گردش داخل یک شبکه بلاک چینی است. در این فرآیند، کوین‌ها به آدرسی به نام آدرس خورنده (Eater Address) ارسال می‌شوند. این آدرس فاقد کلید خصوصی است، به همین دلیل تمام توکن‌هایی که در آن واقع شده‌اند، برای همیشه از دسترس خارج هستند. همانطور که می‌دانید این فرآیند برگشت ناپذیر است؛ اگر کلیدهای خصوصی خود را گم کنید، برای همیشه دسترسی به دارایی‌های رمز ارزی خود، مربوط به آن کلید، را از دست خواهید داد.

با سوزاندن توکن یا کوین به این روش، آن‌ها از چرخه خارج می‌شوند. با ثبت همه تراکنش‌ها، این حذف به طور عمومی قابل پیگیری است. همانطور که متوجه شدید، Tokenها یا Coinها واقعا از بین نرفته و به محلی متروکه و غیر قابل بازگشت ارسال می‌شوند. در نتیجه شاید استفاده از عبارت «سوزاندن» چندین صحیح نباشد، اما در هر صورت، به خاطر خارج شدن کوین‌ها و توکن‌ها از چرخه، فرآیند به این شیوه خطاب می‌شود.

دلیل توکن یا کوین برن (Burn) چیست؟

نتیجه این روال، فراهم شدن ارزش افزوده برای سرتاسر شبکه است، چرا که روند کاهش، پایدار، قطعی و غیر قابل جبران است. رویکردهای زیر، ارزش افزوده ایجاد شده به واسطه سوزاندن توکن یا کوین را نشان می‌دهند.

مکانیزم اجماع کارآمدتر

به خصوص رمز ارزهای مبتنی بر روند اثبات سوزاندن (PoB –> Proof Of Burn)، این رویکرد را اتخاذ می‌کنند. PoB یک رویکرد منحصربه‌فرد به منظور رسیدن به توافق و اجماع در یک شبکه توزیع شده است. در اینجا ماینرها و کاربران شبکه می‌بایست بخشی از موجودی کنونی را از بین ببرند.

افزایش ارزش ارز دیجیتال با سوزاندن توکن یا کوین

در نظر داشته باشید رمز ارزها، از اصول اقتصاد بازار تبعیت کرده و قیمت را بر اساس عرضه و تقاضا مشخص می‌کنند. کمیاب شدن یک منبع، یک مفهوم اقتصادی مرکزی به منظور تعیین قیمت یک دارایی مشخص است. ماهیت ضد تورمی آن‌ها، ارزهای دیجیتال را مخصوصا در مقایسه با انواع ارز فیات توصیف می‌کند. بنابر این، برای بیشتر کریپتوکارنسی‌ها، یک مقدار به عنوان حداکثر تعیین شده و نمی‌توان از آن فراتر رفت.

به عنوان مثال بیت کوین را در نظر بگیرید که قرار است در نهایت، فقط 21 میلیون سکه BTC در شبکه آن عرضه شود. در اینجا نیازی به سوزاندن کوین نیست؛ افزایش تقاضا برای خرید بیت کوین با در نظر گرفتن محدود بودن عرضه، به طور طبیعی سبب افزایش قیمت خواهد شد. نباید اهمیت سکه‌های Bitcoin از بین رفته یا گیر افتاده در والت‌های با کلیدهای خصوصی فراموش شده در بالا رفتن قیمت را دست کم گرفت، چرا که به کمیاب‌تر شدن دارایی مورد نظر دامن می‌زنند.

سوزاندن توکن اثری مشابه را در شبکه بلاک چین رمز ارزهای فاقد حداکثر مقدار عرضه مشخص تقویت کرده کریپتوکارنسی و توکن و کاهش مقدار ارز در گردش را تضمین می‌کند. در نتیجه، این یک روش موثر برای بهبود یا تثبیت ارزش کل تمام ارزها است.

محافظت در برابر اسپم

یکی دیگر از مزیت‌های سوزاندن توکن یا کوین در یک شبکه کریپتوکارنسی، ایجاد محافظتی طبیعی در برابر حملات DDoS و تراکنش‌های اسپم است. به طور طبیعی، کاربران یک شبکه به منظور انجام تراکنش‌های خود، کارمزدی مشخص پرداخت می‌کنند. همچنین در پلتفرم اتریوم، اجرای یک قرارداد هوشمند به یک کارمزد گس نیاز دارد. از بین بردن Tokenها یا Coinهای در گردش داخل یک شبکه، رویکرد مشابهی را دنبال می‌کند.

در برخی پروژه‌ها به جای پرداخت کارمزدها به ماینرها، روالی خودکار به منظور از بین بردن ارزهای دیجیتال نتورک پیاده‌سازی می‌شود. در نتیجه، درصد کمی از تراکنش به طور خودکار نابود خواهد شد. به عنوان بهترین مثال باید به ریپل اشاره کنیم که چنین مدلی در شبکه‌اش اجرا شده است؛ حداقل کمیسیون معاملات داخلی را در شبکه Ripple پرداخت خواهید کرد؛ 0.00001 دلار رقمی واقعا قابل چشم‌پوشی و نزدیک به صفر است! دلیل صفر نکردن کارمزد، جلوگیری از حملات سایبری از نوع DDoS محسوب می‌شود.

تعهد طولانی مدت نسبت به پروژه

در نهایت، سرمایه گذاران می‌توانند چنین عملکردی را به عنوان یک سیگنال مثبت از طرف توسعه‌دهندگان تفسیر کنند. همه پروژه‌ها سعی در ایجاد حداکثر ارزش افزوده برای سرمایه گذاران و کاربران دارند. به وسیله سوزاندن کوین و توکن در یک شبکه به شکلی پایدار، بسیاری از مشکلات را می‌توان در کنار بالا بردن ارزش، حل کرد. تعدادی از پروژه‌ها، قسمتی از دارایی‌های در گردش را با هدف خارج کردن پایدار آن‌ها از بازار خریداری می‌کنند. آن‌ها در نتیجه، ارزش تولید شده را افزایش خواهند داد.

انواع روش‌های سوزاندن توکن و کوین کریپتوکارنسی

تا اینجا به مزیت‌های سوزاندن Token یا Coin از شبکه یک رمز ارز پی بردیم. اما چطور می‌توان این تکنیک را پیاده کرد؟ در نظر کریپتوکارنسی و توکن داشته باشید مدل‌های توکن یا کوین برن، در لایه پروتکل اصلی بلاک چین یکپارچه می‌شوند، به همین دلیل بخشی از DNA یک رمز ارز به شمار می‌روند.

ارز دیجیتال چیست و چه سودی دارد؟

ارزهای رمزنگاری‌شده، ارزهایی هستند که از رمزنگاری (Cryptography) برای امنیت، صحت پرداخت‌ها و عملکرد خود استفاده می‌کنند.

سایت‌های فارسی‌زبان برای اشاره به ارزهای رمزنگاری‌شده (Cryptocurrency) از نام‌های زیر نیز استفاده می‌کنند:

• رمزارز
• ارز رمزی
• ارز رمزپایه
• کریپتوکارنسی‌
• ارز دیجیتال
• ارز مجازی

در واقع ارزهای دیجیتال دسته گسترده‌ای از ارزها هستند و رمزارزها (یا اصطلاحا کریپتوکارنسی‌ها) به عنوان زیردسته این ارزها محسوب می‌شوند.

ارز دیجیتال به زبان ساده

ساده‌ترین و کاربردی‌ترین تعریفی که می‌توانیم از رمزارزها یا ارزهای دیجیتال داشته باشیم این است:

ارزهای دیجیتال ارزهایی هستند که فقط بصورت دیجیتال وجود دارند، به صورت دیجیتال نگهداری و منتقل می‌شود.

این ارزها شکل فیزیکی ندارند، گرچه می‌توان کلید خصوصی آنها را بطور مثال روی یک کاغذ چاپ کرد. (کلید خصوصی، مانند یک رمز است)

نقل و انتقال ارزهای دیجیتال از طریق کیف پول‌های نرم‌افزاری که روی موبایل و کامپیوتر نصب می‌شوند انجام می‌شود. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری که برخی از آنها شکلی مشابه فلش مموری دارند نیز برای این ارزها ساخته شده است.

معروف‌ترین ارز دیجیتال، بیت‌کوین است که احتمالا نام آن را شنیده‌اید.

بیت‌کوین مانند تمام ارزهای دیگر دنیا دارای ارزش است. برخی کشورها بیت‌کوین را به عنوان کالا و برخی دیگر به عنوان ارز دیجیتال دسته‌بندی کرده‌اند و قوانینی برای آن وضع کرده‌اند.

اما چه بیت‌کوین را به عنوان یک کالا یا دارایی دیجیتال در نظر بگیریم و چه به عنوان یک ارز، بیت‌کوین ارزش بالایی پیدا کرده و حجم معاملات روزانه آن به میلیاردها دلار می‌رسد.

مقدمات ارزهای دیجیتال

محتوای جدول

سایت‌های خرید و فروش ارز دیجیتال و صرافی‌های آنلاین

برای تبدیل ریال به اتریوم یا بیت‌کوین چکار کنیم؟ نحوه خرید و سپس فروش ارز دیجیتال چگونه است؟ چگونه ارز دیجیتالی مانند ریپل یا سایر آلتکوین‌ها را بخریم؟

منظور از AMM در کوینکس چیست؟

به دلیل وجود نوسانات زیاد در بازار ارزهای دیجیتال، معامله‌گران علاقه دارند تا هیچ فرصتی را از دست ندهند تا سودهای خوبی کسب کنند. از طرفی امکان واکنش سریع

روش استفاده از AnySwap (تبدیل و تغییر شبکه رمزارزها)

هر روزه، فضای بلاک‌چین قدم‌های مهمی به‌سوی مقبولیت گسترده نزد مردم برمی‌دارد و هر چه زودتر باید فکری به حال مشکلات مقیاس‌پذیری (scalability) و قابلیت مبادله اطلاعات (interoperability) شود.

مقایسه ترید با سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال

هنگامی که به بازار ارزهای دیجیتال فکر می‌کنید، اصطلاحات سرمایه‌گذاری و ترید (معامله‌گری) اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند. اگرچه بی‌شک شباهت‌هایی بین معامله‌گری ارزهای دیجیتال و سرمایه‌گذاری ارزهای دیجیتال

لیست کیف پول (والت) ارزهای دیجیتال

قبل از معرفی بهترین کیف پول‌های ارز دیجیتال، به کارکرد این ابزارها که به شکل نرم‌افزار یا سخت‌افزار هستند می‌پردازیم. نگهداری بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال بسیار متفاوت از

والت‌های شبکه لایتنینگ؛ معرفی 12 کیف پول لایتنینگ

بهترین کیف پول‌های شبکه لایتنینگ بیت‌کوین شبکه لایتنینگ یکی از ویژگی‌های مهمی است که همه طرفداران کریپتو انتظار آن را می‌کشند. این شبکه همچنان در حال توسعه است. کیف پول‌های

بهترین والت‌های اندرویدی؛ معرفی و بررسی 15 کیف پول اندروید

کیف پول یکی از مهم‌ترین مواردی است که باید در انتخاب آن محتاط باشید. اگر اهل استفاده از کیف پول‌های گرم هستید، توصیه می‌کنیم سراغ کیف پول‌های در دسترس در

بهترین کیف پول برای دوج کوین (Doge coin)

دوج کوین، از جمله کوین‌های ارز دیجیتال است که با جریان میم کوین‌ها به بازارهای مالی معرفی شد و تا کنون در معاملات کریپتو نقش پررنگی را ایفا کرده است.

انواع ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال را از لحاظ کاربرد، هدف ایجاد و بسیاری از فاکتورهای دیگر می‌توان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد.

آلتکوین‌ها

به هر ارز دیجیتالی به غیر از بیت‌کوین، آلتکوین گفته می‌شود. آلتکوین، مخفف اصطلاح alternative coin است.

دلیل ایجاد آلتکوین‌ها، دست‌یابی به‌ هدف‌های بسیار خاص‌تر و گسترده‌تر در اپلیکیشن‌ها و اکوسیستم بلاکچین است.

بطور مثال یک آلتکوین می‌تواند به عنوان برای یک اقدام خاص (مثلا پاداشی برای یک بازی مبتنی بر بلاکچین) ایجاد شده باشد.

یا یک آلتکوین دیگر به عنوان هزینه پرداخت تراکنش (GAS) در یک بلاکچین خاص مورد استفاده قرار گیرد.

بیشتر بخوانید: آلتکوین چیست؟

کوین و توکن

با یک دید کلی، کریپتوکارنسی‌ خود دارای دو دسته توکن (Token) و کوین (Coin) است.

اساسی‌ترین تفاوت این دو این است که توکن‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند و بر پایه یک بلاک‌چین دیگر همانند اتریوم (ethereum) ایجاد می‌شوند، اما کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند.

بنابراین کوین و توکن هر دو ارز دیجیتال هستند، با این حال برخی از افراد هستند که این دو مفهوم را برای ارزهای مختلف بکار می‌برند.

هر کریپتوکارنسی، چه توکن باشد و چه کوین، در واقع چیزی بیش از یک رشته کد روی بلاک‌چین نیست.

نکته جالب درباره کریپتوکارنسی‌ها این است که وقتی گفته می‌شود شخصی 1 بیت‌کوین دارد، این بیت‌کوین به شکل فایل موجود نیست. شما نمی‌توانید به یک شی فیزیکی یا حتی یک فایل اشاره کنید و بگویید “این یک بیت‌کوین است”.

بلکه فقط سوابق تراکنش‌ها و آدرس‌ها هستند که روی بلاک‌چین وجود دارند که موجودی‌شان کم یا زیاد شده است. با خرید بیت‌کوین از شخص دیگر یا هر انجام هر تراکنش، اطلاعات در یک دفتر کل عمومی که همان نام بلاک‌چین نام دارد نگهداری می‌شود.

سایر دسته‌های ارزهای دیجیتال

می‌توان ارزهای دیجیتال را به حوزه DeFi، توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT)، توکن‌های صرافی (Exchange tokens) و ده‌ها و صدها دسته دیگر تقسیم کرد.

بستگی به این دارد معیار شما برای دسته‌بندی این ارزها چه باشد.

به خاطر وجود هزاران ارز دیجیتال با ویژگی‌های مختلف، می‌توان دسته‌های متنوعی برای ارزهای دیجیتال تعریف کرد.

هر آنچه که هولدرهای اتریوم پس از آپدیت این شبکه باید بدانند!

حرکت از مکانیزم POW به POS یا اثبات سهام یکی از گام‌های مهم بلاکچین اتریوم در جهت افزایش سرعت و کاهش هزینه‌های کارمزد بوده است. به طور کلی مکانیزم اثبات

انواع ارز دیجیتال و هر آنچه که باید در این باره بدانید!

ارز دیجیتال یا پول دیجیتال یکی از مفاهیم و عباراتی است که این روزها بسیار به آن‌ها برمی‌خوریم. هر کسی که عبارت ارز دیجیتال را شنیده باشد، احتمالاً این سوال

حساب دمو ارز دیجیتال چیست؟ + معرفی نمونه ایرانی و خارجی

معامله گری چندان که به نظر می‌رسد آسان نیست و چالش‌های خود را به دنبال دارد. یکی از این چالش‌ها ارتقا مهارت و کسب تجربه است. مسلما کسب تجربه و

بهترین ابزار‌های فیلتر نویسی ارز دیجیتال + نحوه کار با آن‌ها

اگر قبلا در بورس سرمایه گذاری کرده‌ باشید حتما در مورد فیلتر نویسی در بورس اطلاعاتی کسب کرده‌اید. اما فیلتر نویسی فقط مختص بورس نیست و شما می‌توانید در دنیای

حکم شرعی ارز دیجیتال چیست؟ ارزهای دیجیتال از نگاه اسلام

ارزهای دیجیتال روز به روز جایگاه خود را در اقتصاد ما محکم‌تر کرده و به نظر می‌رسد در آینده‌ای نه چندان دور به جزئی از زندگی روزانه ما تبدیل شوند.از

ارز دیجیتال دنت (DENT) چیست و آینده آن چگونه خواهد بود؟

دنت (DENT) یک صرافی جهانی برای تبادل داده‌های تلفن همراه است. این پلتفرم به کاربران گوشی‌های هوشمند اجازه می‌دهد تا داده‌های تلفن همراه خود را مانند هر کالای دیگری بفروشند،

امنیت ارزهای دیجیتال

رشد بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال با هیجان زیادی همراه بود. نوآوری‌های حوزه تکنولوژی و پارادایم‌های جدید معامله‌گری، جمعیت زیادی را به سمت این بازار کشاند. وقتی چنین اتفاقی در یک حوزه رخ می‌دهد معمولا کلاهبرداران و افراد سوءاستفاده‌گر نیز جذب بازار می‌شوند.

از شکل‌گیری بیت‌کوین در سال 2009 تا نیمه اول سال 2018 جمعا بیش از 1.1 میلیارد دلار ارز دیجیتال دزدیده شده است!

کلاهبرداری‌ها و دزدی‌های بسیار زیادی در ارزهای دیجیتال اتفاق می‌افتد، بنابراین اطلاع از ریسک‌ها و توجه به توصیه‌های امنیتی بسیار مهم است.

یک اشتباه کوچک می‌تواند سرمایه شما را از بین ببرد. پس به دلیل ویژگی‌هایی که این ارزها دارا هستند، باید به امنیت آنها توجهی ویژه داشت.

کلاهبرداری‌ها، بدافزارها و حملات فیشینگ سه تهدید عمده در حوزه امنیت ارزهای دیجیتال هستند.

کریپتوکارنسی و توکن

ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته می شود که ماهیت فیزیکی ندارد؛ به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت ها و سازمان ها، کنترل و صادر می شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کنند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

ارز دیجیتال یا ارز مجازی، یک واحد پولی یا واسطه تبادل است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. ارزهای دیجیتالی ماهیت فیزیکی ندارند و دارای ساختار دیجیتالی هستند. با استفاده از این نوع ارزها، می­ توان خیلی سریع، نقل و انتقالات بین­ المللی را انجام داد و حد و مرزی در این زمینه وجود ندارد.

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) تشکیل شده است. رمزارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارز دیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می ­کند. به دلیل این ویژگی امنیتی جعل این نوع ارزها، دشوار و تقریباً غیرممکن است. بسیاری از رمزارزها از سیستم­ های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین استفاده می کنند؛ بلاکچین یک دفترچه ثبت سوابق است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است و همه اعضای شبکه به اطلاعات این دفترچه دسترسی دارند. در ادامه باید به این نکته توجه داشته باشیم که رمز ارز نوعی ارز دیجیتال است اما هر ارز دیجیتالی، رمز ارز نیست.

رمز ارز به 2 دسته کوین و توکن تقسیم می­ شود:

کوین­ ها بلاکچین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین

توکن­ ها بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بلاکچین سایر کوین­ ها کار می­ کنند؛ مانند ارز (BNB) که توکنی بر پایه ی اتریوم است.

ویژگی های ارزهای دیجیتال:

• دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند.
• عدم تمرکز: کریپتوکارنسی‌ها در یک سرور یا کامپیوتر مرکزی ذخیره نمی‌شوند آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.
• عدم وجود واسطه ها: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند و بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند.
• رمز نگاری ‌شده: کریپتوکارنسی‌ها رمزنگاری شده‌اند و به هر کاربر کد خاصی اختصاص داده می‌شود؛ این کار از دسترسی سایر افراد به اطلاعات شخصی آن‌ها جلوگیری می‌کند. هک کردن این بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است.

برخی از ارزهای دیجیتال:

بیت کوین (‌BTC)

مشهورترین و قدیمی‌ترین ارز دیجیتال است که همیشه در کانون توجهات قرار داشته است. از زمان ساخت این ارز دیجیتال توسط ساتوشی ناکاموتو بیش از 10 سال می‌گذرد و از آن زمان تاکنون جایگاه نخست را بین ارزهای دیجیتال از دست نداده است.

اتریوم (ETH)

ایده اتریوم در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین مطرح شد. عرضه اولیه سکه آن در سال 2014 به وقوع پیوست و شبکه آن در جولای 2015 راه‌اندازی شد. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ether) نام دارد و از اتریوم برای ساخت توکن‌ می‌توان استفاده کرد.

لایت کوین (LTC)

با هدف پرداخت‌های سریعتر، با اعمال تغییراتی بر روی کدهای بیت کوین توسط چارلی لی ساخته شد. این ارز دیجیتال با نام نقره دیجیتال شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین آلت کوین‌هاست.

توکن در مقابل کوین

زمان مطالعه: 6 دقیقه کوین چیست؟ تعریف سکه دیجیتال، دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر.

لینک کوتاه صفحه

کوین چیست؟

تعریف سکه دیجیتال، دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر کنید. هر یک از این سکه‌ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند.

تمام «سکه‌ها» به‌عنوان داده‌های یک پایگاه داده بزرگ جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

نکته سریع: قبل از ادامه خواندن باید این را به شما بگویم – اگر قبلاً با فناوری بلاک چین آشنایی ندارید، قبل از خواندن این راهنمای توضیح داده شده بلاک چین ما را بخوانید. مهم است که قبل کریپتوکارنسی و توکن کریپتوکارنسی و توکن از تلاش برای درک تفاوت بین یک سکه و یک توکن، بلاک چین را درک کنید!

سکه چگونه استفاده می‌شود؟

سکه‌های دیجیتال معمولاً به همان شیوه‌ای استفاده می‌شوند که یک سکه واقعی استفاده می‌شود؛ به عنوان پول. شما می‌توانید به سکه‌هایی مانند بیت کوین، لایت کوین و مونرو فکر کنید، درست مانند سکه‌های موجود در کیف پول یا قلک خود. اغلب، آنها هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این سکه‌های “فقط نقدی” استفاده می‌شود:

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آنها ارزش بدهید و دریافت کنید)

به عنوان یک ذخیره ارزش (آنها را می توان ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید تعویض کرد)

به عنوان یک واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را در آنها قیمت گذاری کنید)

از BTC می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.

شما می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.

چیزهایی که می‌خرید را نیز می‌توانید با بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به جز این مصارف پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. برای کسب بیت کوین بیشتر نمی توان آن را شرط بندی کرد و نیازی به استفاده از آن برای اجرای برنامه خاصی نیست. به عنوان پول استفاده می شود و بس.

با این حال، برخی از سکه‌های دیجیتال مانند اتر، NEO و DASH ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به‌عنوان یک شکل پول مفید باشند، دارند. برای مثال:

اتر (ETH) برای سوخت رسانی به تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ساخت، اما اتر همچنان برای ارسال توکن مورد نیاز است. هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پرداخت می‌کند).

NEO (NEO) برای کسب سود سهام در یک کیف پول قرار می‌گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان روی NEO درست کرد، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان کارمزد تراکنش بپردازید، همان روشی که اتر برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.

در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی Dash (DASH) به کاربران اجازه می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه دش رای دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقاء شبکه DASH پیشنهاد شده باشد، کسانی که Dash کافی دارند می‌توانند برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ارتقا باید اتفاق بیفتد رای دهند. این حق رای به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب سکه‌های دیجیتال نامیده می‌شوند. با این حال، این درست نیست. یک تفاوت اساسی وجود دارد!

توکن‌ها روی بلاک چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن بلاک چین، اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، موارد دیگری مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis وجود دارد. در حالی که همانطور که در بالا ذکر شد، توکن‌های موجود در پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی به نام توکن‌های NEP-5 استفاده می‌کند.

هر کسی می تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این پلتفرم‌ها بسازد.

چگونه توکن‌ها ایجاد می‌شوند

در واقع، به طرز شگفت آوری توانایی فنی کمی نیاز دارد. من آن را به یک تازه کار کامل توصیه نمی‌کنم، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، آنقدر که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. با این حال، توسعه دهنده نیاز دارد تا برخی از سکه‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می‌شود، خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتر هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به اعتبارسنجی تراکنش توکن (ایجاد) کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که برای تمام تراکنش‌های توکن در یک بلاک چین، نه فقط برای ایجاد توکن، باید کارمزد پرداخت شود. بنابراین، هر برنامه‌ای که بر روی اتریوم ساخته شده است باید از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این همان چیزی است که تراکنش‌های سکه باید به کسانی که شبکه را تضمین می‌کنند، کارمزد پرداخت کند.

هدف توکن‌ها چیست؟

بیشتر توکن‌ها برای استفاده با برنامه‌های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. زمانی که توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد بسازند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند. آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاک چینی که در حال ایجاد توکن هستند، پرداخت خواهند کرد.

پس از ایجاد، توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می‌دهد. این می‌تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، کارمزد آنها 50٪ کمتر است.

برخی از نشانه‌ها برای یک هدف کاملاً متفاوت ایجاد می‌شوند: برای نشان دادن یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. شما نمی‌توانید خانه خود را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید، می‌توانید؟ خیر

بنابراین، در عوض، می‌توانید از یک نشانه که نشان دهنده خانه شما است استفاده کنید.

WePower (WPR) نمونه خوبی از یک توکن است که یک چیز فیزیکی را نشان می دهد؛ پروژه WePower یک dApp است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی بلاک چین خریداری و بفروشند. توکن آن (WPR) مقدار معینی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ از ایجاد یک توکن

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آنها صرفه‌جویی می‌کند. آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاک چین بومی بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می‌دهد. اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را نیز برای تأیید تراکنش‌های خود پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاک چین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند. کار کردن روی یک بلاک چین مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند، برای بسیاری از کامپیوترها بسیار منطقی‌تر است تا هزاران بلاک چین ضعیف و عمدتا متمرکز.

این فقط یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و بسیار گران‌تر است.

نگاهی بیشتر به نحوه کار توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین‌های مختلف ساخته شده‌اند استفاده می‌شوند. یک مثال خوب سیویک است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

برنامه آنها هویت های رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه راهی ارزان تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم چگونه کار می کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌روید، باید هویت خود را در مکان‌های زیادی در راه تأیید کنید. اولین مورد ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر ایرلاین شریک سیویک بود، برای شما یک کد QR می‌فرستاد تا اطلاعاتی درباره شما (مسافر) بپرسد.

با استفاده از برنامه Civic، اطلاعات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به طور کامل رمزگذاری شده است. این از دزدیده شدن آن جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه می‌تواند ثابت کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال خود استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند. هر چه تعداد دفعات استفاده از برنامه بیشتر باشد، اشخاص ثالث به هویت دیجیتال ذخیره شده در سیویک اعتماد بیشتری خواهند داشت.

خود رمز CVC برای تراکنش در این خدمات مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت به تأییدکنندگان شناسه‌ها (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سوابق این مورد سپس در بلاک چین/پایگاه داده ذخیره می‌شود.

مقداری CVC نیز برای شما کاربر ارسال می‌شود. این برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکت‌هایی که به تأیید اسناد نیاز دارند در نهایت نیاز به خرید توکن های بیشتری از کاربران دارند. این یک اقتصاد را ایجاد می‌کند که در آن همه برای مشارکت پاداش دریافت می‌کنند.

همانطور که می بینید، توکن سیویک به گونه ای کار می‌کند که چیزی فراتر از پولی است. همچنین، پلتفرم سیویک BTC، ETH یا NEO را برای استفاده از خدمات آنها نمی‌پذیرد. این فقط توکن CVC است. اما هر تراکنش به مقداری اتر نیز نیاز دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید پول پرداخت کنند.

ارز دیجیتال چیست؟ – دانشنامه جامع کریپتوکارنسی + ویدیو

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency)، سیستم های مالی هوشمندی هستند که امکان پرداخت های مالی بدون واسطه و بدون افشای هویت کاربر را فراهم می کنند.

با ظهور بیت کوین به عنوان اولین رمز ارز شناخته شده در این بازار، افراد زیادی به سمت این سیستم مالی سوق پیدا کردند.

با توجه به گسترش روز افزون دنیای تکنولوژی، به نظر می رسد که کریپتوکارنسی، به یکی از مهم ترین روش های پرداختی در سطح جهان تبدیل خواهد شد. در این دانشنامه ی جامع از وبلاگ روتیکس ، قصد داریم تمام آنچه که باید در مورد ارز دیجیتال و نحوه کارکرد آن را بدانید را بیان می کنیم. همچنین روش های مختلفی جهت کسب سود از این بازار را معرفی خواهیم کرد.

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی چیست؟

ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی از دو بخش Crypto و Currency تشکیل شده است. کلمه “کریپتو” (Crypto) به معنای رمزنگاری اطلاعات جهت جلوگیری از حمله هکرها و “کارنسی” (Currency) به معنای واحد پول یا ارز است. به عبارتی، Cryptocurrency یک سیستم مالی غیرقابل شناسایی توسط حملات مخرب هستند.

به بیان ساده تر، با استفاده از ارز دیجیتال، همه افراد امکان انجام امور مالی خود، بدون افشای هویت خود را خواهند بود. یکی از دلایل این امر، حذف سیستم های حد واسط مانند بانک ها است. بنابراین، شما می توانند رمز ارزهای خود را بدون ارسال به بانک مقصد و با سرعت بسیار بیشتری، برای شخص مورد نظر خود ارسال کنید.

جهت دستیابی به این هدف، سیستم کریپتوکارنسی از مفهومی به نام بلاکچین استفاده می کند. در ادامه در مورد این سیستم و نحوه کار آن صحبت می کنیم.

بلاکچین (Blockchian) در ارز دیجیتال به چه معنا است؟

در سیستم پولی امروزی، بانک ها به عنوان یک سیستم متمرکز بر تمام داده ها و تراکنش های مالی نظارت دارند. ایراد بزرگ این سیستم، عدم دسترسی خریدار و فروشنده به طور مستقیم به یکدیگر است. بنابراین جهت پرداخت های مالی خارج کشوری، باید از چندین بانک حد واسط استفاده شود. بلاکچین (Blockchain) یا زنجیره بلوکی این مشکل را به طور کامل برطرف کرده است.

بلاکچین در کریپتوکارنسی، زنجیره ای از بلوک ها هستند که اطلاعات مربوط به تراکنش ها مانند تاریخ، نام، حجم تراکنش و … را در خود ذخیره می کنند. از آن جایی که رایانه های مختلفی در سطح جهان تحت عنوان ماینرها، وظیفه تایید تراکنش ها را برعهده دارند؛ این سیستم کاملا غیر متمرکز و امن است. دقیقا عکس آنچه که در مورد بانک ها وجود دارد.

ارز دیجیتال چیست – برسی ارز دیجیتال 0 تا 100 – روتیکس

تاریخچه ارز دیجیتال (کریپتوکارنسی)

ظهور بیتکوین (Bitcoin) در سال ۲۰۰۸ را می توان شروعی بر دنیای رمز ارزها دانست. ساتوشی ناکاموتو برای اولین بار بیتکوین را به عنوان ابزاری جهت مبادلات همتا به همتا (Peer to Peer) تحت عنوان یک وایت پیپر عرضه کرد. بیتکوین از سیستم بلاکچین جهت تایید تراکنش های خود استفاده می کند.

افراد زیادی به سمت این ایده جذب شدند؛ تا اینکه در سال ۲۰۱۰ به طور رسمی رمز ارز بیتکوین با قیمتی معادل ۱۴ سنت وارد بازار شد. قیمت این Cryptocurrency روز به روز افزایش پیدا کرد تا جایی که در اوایل سال ۲۰۲۲ با قیمتی بالغ بر ۴۰ هزار دلار خرید و فروش می شد.

در سال ۲۰۱۷ ارز دیجیتال دیگری به نام اتریوم ظهور پیدا کرد. این کریپتوکارنسی از قراردادهای هوشمند (Smart Contract) پشتیبانی می کند. بنابراین سایر پلتفرم های غیرمترمکز می توانند بر روی بلاکچین اتریوم راه اندازی شوند. اگرچه مدت زیادی از ظهور رمز ارزها نمی گذرد؛ با این حال تاکنون چند میلیون کریپتوکارنسی، توکن، NFT و … تولید شده است. بنابراین می توان گفت کریپتوکارنسی آینده سیستم های مالی خواهد بود.

ارز دیجیتال (کریپتوکارنسی) چگونه کار می کند؟

همانطور که بیان کردیم؛ ارز دیجیتال بر روی بلاکچین عمل می کند. بلاکچین زنجیره ای از بلوک های دیجیتال است که در آن اطلاعات مربوط به تراکنش ها ذخیره می شود. بنابراین هر بار که معامله ای انجام می دهید یا رمز ارز خود را برای فرد دیگری ارسال می کنید؛ این اطلاعات درون یک بلوک جدید ذخیره می شود.

اما این زنجیره ها چگونه ساخته می شوند؟ چگونه صحت اطلاعات یک تراکنش تایید می شود؟ جهت جلوگیری از کلاهبرداری، صحت اطلاعات ذخیره شده در بلاکچین به دو روش تایید می شود. این دو روش شامل موارد زیر است.

اثبات کار (Proof of work)

اثبات کار روشی است که ماینرها جهت ایجاد یک کریپتوکارنسی و توکن بلوک جدید از آن استفاده می کنند. به عبارتی، ماینرهای ارز دیجیتال (Miner) با حل الگوریتم های ریاضی مشخص، اطلاعات یک تراکنش را تایید می کنند. با تایید تعداد مشخصی از تراکنش ها، یک بلوک جدید به بلاکچین یا زنجیره بلوکی اضافه می شود.

اثبات سهام (Proof of stake)

اثبات سهام یا Proof of Stake روش دیگر در تایید تراکنش های موجود در بلاکچین است. این روش را می توان شبیه به وثیقه های بانکی در نظر گرفت. به بیان ساده تر؛ افراد مختلف، مقداری از رمز ارز خود را به صورت وثیقه در بلاکچین قفل می کنند. دارایی های قفل شده؛ اعتبار کافی جهت تایید تراکنش ها را فراهم می کند.

همچنین از کارمزد های به دست آمده در تایید تراکنش ها جهت پرداخت سود به افراد وام دهنده استفاده می شود. بنابراین برخلاف روش اثبات کار، در مصرف برق و انرژی صرفه جویی شده و تراکنش ها با سرعت بالاتری اجرا خواهند شد.

ارز دیجیتال صفر تا صد – کریپتوکارنسی چیست – روتیکس

انواع کریپتوکارنسی و ارز دیجیتال را بشناسید

با گسترش فناوری بلاکچین و دنیای کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) انواع ارز دیجیتال مختلفی وارد این بازار شده اند. با این حال، همه آن مانند بیتکوین تنها به عنوان یک رمز ارز پرداختی استفاده نمی شوند. به عنوان مثال، از بلاکچین اتریوم به عنوان پلتفرمی جهت راه اندازی بسیاری از اپلیکیشن های غیرمتمرکز (DApp) استفاده می شود.

همچنین اپلیکیشن های غیرمترکز نیز جهت جذب سرمایه و دوام پروژه خود، توکن های مخصوص به خود را دارند. امروزه هنرمندان مختلف می توانند آثار هنری خود را با استفاده از توکن های غیر قابل تعویض (NFT) به اشتراک بگذارند. کسانی نیز که قصد استفاده از متاورس را دارند؛ با استفاده از توکن های مخصوص هر پروژه، دسترسی راحت تری به این دنیای دیجیتال خواهند داشت.

همانطور که متوجه شدید، انواع مختلفی از ارزهای دیجیتال وجود دارند که هر کدام از آن ها جهت انجام یک کار خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

کیف پول ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می کند؟

دسترسی به کریپتوکارنسی ذخیره شده در بلاکچین از طریق کلید خصوصی صورت می گیرد. کلید خصوصی زنجیره ای از اعداد و حروف است که در کیف پول ارز دیجیتال ذخیره می شود. بنابراین می توان گفت که دارایی دیجیتال شما از طریق کیف پول در دسترس خواهد بود. به طور کلی دو نوع کیف پول آنلاین و آفلاین در دنیای کریپتوکارنسی وجود دارد.

والت های آنلاین (Online Wallet) شامل کیف پول های موجود در صرافی های ارز دیجیتال، اپلیکیشن های موبایلی و دستکتاپ و همچنین پلتفرم های تحت وب است. از طرف دیگر، والت آفلاین (Offline Wallet) شامل کیف پول سخت افزاری (HardWare Wallet) و کیف پول کاغذی (paper wallet) است.

مهم ترین وظیفه تمامی کیف پول ها را می توان حفظ امنیت کلید خصوصی و در نتیجه مراقبت از کریپتوکارنسی کاربران دانست. در جدول زیر لیستی از معروف ترین کیف پول های موجود در بازار کریپتوکارنسی را مورد بررسی قرار می دهیم.