قطعا بیشترین واژگانی که در مارکت کریپتوکارنسی می شنوید اصطلاحات کوین و توکن هستند. در این مقاله به تفاوت های این دو نوع ارز خواهیم پرداخت و مزیت های هرکدام را بررسی خواهیم کرد.
بصورت کلی هر ارز دیجیتال یا رمز ارزی که شبکه بلاکچین اختصاصی خود را داشته باشد کوین (Coin) و هر ارزی ه بر بستر بلاکچین یک کوین سوار باشد و شبکه بلاکچین اختصاصی خود را نداشته باشد توکن (Token) نامیده می شود. در واقع توکن ها اجاره نشین در ساختار یک کوین هستند و در حال حاضر شبکه بلاکچین اتریوم بیشترین مستاجر را در خود جای داده است.
بنابراین داشتن یا نداشتن شبکه و بستر بلاکچین اختصاصی مشخصه اصلی کوین ها می باشد.
بیت کوین، اتریوم، ریپل، کاردانو، دات، BNB، ترون و صدها ارز دیگری که بلاکچین مخصوص به خود را دارند همگی کوین محسوب شده و ارزهایی مانند تتر، لینک چین، YFI و بسیاری دیگر در دسته توکن ها قرار می گیرند.
اولین منبعی که شما می توانید کوین یا توکن بودن یک ارز را ببینید سایت Coin Market Cap (که در گذشته معرفی کرده ایم) می باشد. فقط کافی ست که صفحه اختصاصی آن ارز در این سایت بروید و در قسمت مشخصات آن ارز، کوین یا توکن بودن آن را ببینید.
معمولا ارزها در ابتدای راه و در عرضه اولیه خود از بستر یک کوین دیگر استفاده می کنند و به مرور و با گسترش پلتفرم خود، به بلاکچین اختصاصی خود منتقل می شوند و به کوین تبدیل می شوند. این اتفاق به وضوح می تواند در قیمت آن ارز دیجیتال هم تاثیرگذار باشد.
از دیگر تفاوت های کوین و توکن می توان به این اشاره کرد که کوین ها کیف پول اختصاصی دارند اما توکن ها قابلیت ذخیره سازی در کیف پول میزبان خود را دارند.
تفاوت بین توکن و کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی
اولین سوالی که در ورود به حوزه ارز دیجیتال شاید از خوب دپرسید این است که: آیا تفاوتی بین توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟ به عنوان پاسخ کوتاه باید بگوییم که بله وجود دارد.
مشخصاً تفاوتی بین همه ی آن ها چه بزرگترین و چه کوچکترینشان است. برای مثال، هنگامی که JP Morgan Chase، کوین JPM خود را وارد عرصه کرد، آنرا به عنوان “کوین دیجیتال” معرفی کرد در حالی که لیبرا سابق (Diem) فیسبوک آنرا به عنوان “ارز دیجیتال خالص” معرفی کرده بود که از قضا میتواند پاسخ بخشی از سوال اینکه چرا قانونگذاران در سراسر جهان مورد دوم را پذیرفته اند و در این مورد پیش رفته اند، باشد.
با این وجود اگرچه هردو کوین JPM و Libera در طراحی متفاوت هستند، کارشناسان غیرمتمرکزسازی سریعاً آن ها را به عنوان ارزهای رمزنگاری شده، پول مجازی، ارز دیجیتال رد کردند. اساساً به این دلیل که توسط شرکت های بزرگ اداره میشوند بنابراین متمرکز هستند. متأسفانه این کار به همین سادگی نیست. اگرچه متمرکزسازی یک ایدئولوژی اصلی در پشت ارزهای دیجیتال است، حداقل برخی از آن ها را میتوان متمرکز کرد.
پس ارز رمزنگاری شده یک ارز مجازی یا دیجیتال است (توضیحات کامل در ادامه ی این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با رمزنگاری قوی ساخته شده است و آن را بسیار امن و غیرقابل تغییر میکند. بیشتر ارزهای دیجیتال بر پایه ی فناوری بلاک چین هستند که در دفتری توزیع شده که توسط یک شبکه ی غیرمتمرکز رایانه اداره میشود. با این حال ارزهای دیجیتال بدون بلاک چین از نظر فنی امکان پذیرند. در حقیقت Digicash، یکی از اولین اشکال پرداخت الکترونیکی رمزنگاری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ وارد عرصه شد، بلاک چین نداشت.
برای پیچیده تر کردن کارها، زیر مجموعه هایی در ارزهای دیجیتال معمولی، مدرن (مبتنی بر بلاکچین) نیز وجود دارد. به عنوان مثال، NEO یک کوین است، در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن است. همانطور که اکنون مشاهده میکنید، در فضای رمزنگاری پیرامون این اصطلاحات سردرگمی های زیادی وجود دارد و این مقاله سعی در اصلاح این موارد و سردرگمی هاست.
کوین چیست؟
کوینها بر روی بستر blockchain مختص خود هستند.
بیت کوین، مونرو (XMR)، اتریوم (ETH) همگی مثال هایی از ارزهای دیجیتال “کوین” هستند. در چه چیزهایی مشترک هستند؟ همه ی آن ها بر روی دفتر مستقل خودشان هستد. بیت کوین (BTC) با بلاکچین اصلی بیت کوین کار میکند، اتردر بلاکچین اتریوم استفاده میشود، XMR در بلاکچین Monero وجود دارد و همه ی آنها ممکن است ارسال، دریافت یا استخراج شوند.
بر اساس نام آنها، کوین ها دارای ویژگی های مشابه پول هستند.آنها قابل لمس، تقسیم، قابل حمل و از نظر عرضه محدود هستند. بنابراین، به طور معمول، کوین های ارز دیجیتال دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار میگیرند. برای پرداخت هزینه ها استثناهایی وجود دارد، اگرچه اتر تمام ویژگی های یک کوین را دارد، اما عملکرد آن فراتر از نقش “پولی” آن است، زیرا برای تسهیل معاملات از بلاک چین اتریوم استفاده میشود.
همچنین اصطلاح آلت کوین وجود دارد که این عنوان را بخاطر جایگزینی برای بیت کوین، ارز دیجیتال اصلی به دست آوردند. بسیاری از آلت کوین ها یک انشعاب از بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل منبع باز بیت کوین مانند لایت کوین و دوج کوین ساخته شده اند. اما اتر و XMR فوق الذکر با وجود ساخته شدن در بلاکچین های کاملا جدید، به عنوان آلت کوین نیز شناخته می شوند. بنابراین، باید به این سوال که آیا این یک کوین ارز دیجیتال شده است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد، اما بیت کوین نیست (یعنی بلاک چین اصلی نیست)؟ پاسخ دهید. اگر بله، پس یک آلت کوین است.
توکن چیست؟
دارایی های دیجیتالی که میتوانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده شوند.
تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مورد اول برای کار به یک بستر بلاکچین دیگر نیاز دارد. اتریوم متداول ترین بستر ایجاد توکن است که بیشتر به دلیل ویژگی های قرارداد هوشمند است. نشانه هایی که در بلاکچین اتریوم ایجاد میشوند، معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته میشوند، مانند رایج ترین استیبل کوین تتر ( USDT ) در این صنعت است. البته بسترهای دیگری مانند NEO یا Waves نیز برای توکن ها وجود دارد.
هدف توکن ها در مقایسه با کوین ها نیز متفاوت است، اگرچه از آنها میتوان به عنوان وسیله پرداخت (به اصطلاح “رمزهای ارز”) نیز استفاده کرد.
بسیاری از توکن ها ایجاد شده اند تا در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آنها استفاده شوند. با این حال، آنها “توکن های سودمند” نامیده میشوند. هدف اصلی آنها این است که به دارنده ی توکن، دسترسی به عملکرد پروژه را بدهند مانند توکن مراقبت اصلی(BAT) که یک رمزارز ERC-20 است (بلاک چین پلتفرم آن اتریوم است) که برای ارتقا تبلیغات دیجیتال ساخته شده است. تبلیغ کنندگان، تبلیغاتی را با رمز BAT خریداری میکنند که سپس به ترتیب برای جبران هر دو تبلیغات میزبانی و مشاهده آنها بین ناشران و کاربران مرورگر توزیع میشود.
علاوه بر این، “توکن های امنیتی” وجود دارد که اساساً نشان دهنده سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آنها از راه اندازی پروژه سود میبرند، اما دارنده آن مالک واقعی آن نیست. مردم این توکن ها را تنها با این ایده خریداری میكنند كه ارزش آنها در آینده افزایش یابد. این همان چیزی است كه كاملاً رونق عرضه اولیه کوین (ICO) در مورد آن بود، متأسفانه زمانی كه مردم درحال خریدن رمزهای امنیتی مبدل به عنوان توکن های سودمند بودند. به طور معمول، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قرار میگیرند و باید سیاست های کامل مشتری خود را بشناسند (KYC) که این مورد در بازار ICO وجود ندارد.
آیا تفاوتی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی وجود دارد؟ آیا آنها از یک خانواده هستند؟
خیر. یکی از آنها مفهومی مستقل دارد درحالی که دیگری وابسته و بهم متصل است.
در واقع، این بسیار ساده تر از تفاوت توکن با کوین توکن/کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح برای توصیف انواع پول الکترونیکی چه ارز مجازی و چه ارز دیجیتال( اینها مشابه نیستند) استفاده میشود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چوم، که بعداً در قالب Digicash پیاده سازی شد، مطرح گردید.
ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آنها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف اسکناس واقعی دلار یا کوین، نامشهود هستند. فقط از طریق کیف پول های الکترونیکی یا شبکه های متصل مشخص میتوان آنها را مالک و هزینه کرد. به طور معمول، هیچ واسطه ای وجود ندارد (هیچ بانکی)، به همین دلیل معاملات فوری انجام میشوند و کارمزد کمی یا بدون هزینه اعمال می شود. خبر خوب: ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکی هستند.
بنابراین، کوین ها، توکن هاو ارزهای مجازی همگی ارزهای دیجیتالی هستند.
ارزهای مجازی، ماهیت متفاوتی دارند. اگرچه همه ی آنها در دیجیتال تعریف شده اند. همانطور که بانک مرکزی اروپا در ۲۰۱۲ برای اولین بار آن را مشخص کرد. یک ارز مجازی “پول دیجیتال در یک محیط غیرقانونی است” که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل میشود و به عنوان یک روش پرداختی در فضای مجازی استفاده میشود. یک مثال برجسته از ارزهای مجازی که مبتنی بر رمزنگاری نیستند، پول ادغام شده در بازی های ویدیویی مانند توکن های World of Warcraft، کارت های نقدی GTA Online یا امتیازات FIFA از بازی های معروف EA Sports است. مواردی که معمولاً در اکوسیستم بازی های مربوطه وجود دارند و برای باز کردن قفل محتوای پاداش مانند موارد جدید و انیمیشن استفاده میشوند.
بنابراین، برخلاف پول قانونی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمیتوانند توسط بانک مرکزی یا سایر مراجع نظارتی بانکی صادر شوند، که نوساناتی که به آن تمایل دارند را توجیه میکند. بنابراین، ارزهای دیجیتال کاملاً جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل طبق AP Stylebook نباید با هم ادغام شوند، در حالی که هر دو در دسته گسترده تر “ارزهای دیجیتال” قرار دارند.
آیا این تعاریف جهانی هستند؟
خیر، با توجه به اینکه فضا به طور مداوم در حال تکامل است.
ارزهای دیجیتال همانطور که میدانیم فقط ۱۰ سال است که وارد عرصه شده اند، در حالی که اکثر آژانس های دولتی توجه به آنها را فقط سه یا پنج سال پیش شروع کردند، زمانی که رواج بیت کوین همراه با ارزش آن افزایش چشمگیری یافت. به طور قابل توجهی، Libra’s Facebook به تازگی یک هیجان بزرگ دیگر در میان ناظران مالی ایجاد کرد. برخی از کشورها اکنون گروه های ویژه ای را تشکیل میدهند تا بحث کنند که Libra چیست و چگونه میتواند تنظیم شود.
بنابراین، تعاریف مربوط به ارزهای دیجیتال حتی در حوزه های قضایی متفاوت است. فقط در ایالات متحده، پنج آژانس نظارتی مختلف، بسته به حوزه کار، ارزهای دیجیتال را به پنج روش مختلف تعریف میکنند. بنابراین، IRS، ارزهای دیجیتال و اکثر ارزهای مجازی را به عنوان دارایی در نظر میگیرد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر میکند که اینها اوراق بهادار را نشان میدهند، در حالی که شبکه اجرای جرایم مالی (fincen) فکر میکند ارزهای دیجیتال پول است. بعلاوه ، چارچوب نظارتی ژاپن برای ارزهای دیجیتال، قانون خدمات پرداخت “ارز دیجیتال” را به عنوان ارزش املاک تعریف میکند و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین را “جایگزین ارز” نامید.
علاوه بر تفاوت توکن با کوین این، با توجه به اینکه فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تکامل است و قانونگذاران عموماً عقب هستند، منصفانه است که فرض کنیم ممکن است در آینده اصطلاحات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظاهر شود، که به روز بودن موارد فعلی آن را به ویژه مهم می کند.
تفاوت کوین (coin) با توکن (token) چیست؟
در این مطلب قرار است به موضوعی بپردازیم، که احتمالا افرادی را که تازه با دنیای ارزهای دیجیتال آشنا شدهاند، کمی گیج کند. این موضوع تفاوت کوین و توکن است. گاهیاوقات افراد از اصطلاح «کوین» (Coin) برای اشاره به آنچه دیگران «توکن» (Token) مینامند و از اصطلاح توکن، برای اشاره به چیزی که دیگران آن را کوین میدانند، استفاده میکنند. برخی نیز برای همه داراییهای دیجیتالی از هر دو نام استفاده میکنند.
اما تفاوتهای زیادی بین کوینها و توکنها وجود دارد، بنابراین اینکه بدانیم آنها واقعاً چه هستند، بسیار مهم است. در پایان این مطلب، شما میتوانید تشخیص دهید، که یک دارایی دیجیتالی یک کوین است و یا یک توکن.
در ابتدا بررسی میکنیم که، چرا در مورد این دو اصطلاح سردرگمی وجود دارد، سپس مهمترین ویژگیهایشان را شرح میدهیم. در پایان مشهورترین توکنها و کوینها را معرفی میکنیم و با نحوه استفاده از آنها آشنا میشویم. با دیدکس همراه باشید.
کوین چیست؟
کوین، یک دارایی دیجیتالی است، که بلاک چین مخصوص خودش را دارد و بومی (Native) زنجیره خودش است. مانند «لایت کوین» (Litecoin) و «اتر» (Ether).
برای اینکه این مطلب را کمی واضح تر بیان کنیم، به عبارتهای زیر توجه کنید:
- «بیت کوین» (Bitcoin) در بلاک چین بیت کوین اجرا میشود و کار میکند.
- «اتر» در بلاک چین «اتریوم» (Ethereum)، اجرا میشود و کار میکند.
- «نئو» (NEO)، در بلاکچین «نئو» اجرا میشود و کار میکند.
معاملات کوینهای دیجیتال را میتوان از یک شخص به شخص دیگر انجام داد. از لحاظ فیزیکی، هیچ سکهای هنگام ارسال و دریافت کوین، جابهجا نمیشود. کوینها، به عنوان داده، در پایگاه داده بسیار بزرگی به نام «بلاک چین» (Blockchain) وجود دارند. این پایگاه داده یا همان بلاک چین، کلیه معاملات را ردیابی میکند و توسط کامپیوترهای سراسر جهان بررسی و تأیید میشود.
اگر قبلاً با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، قبل از خواندن این مقاله، راهنمای «همه چیز درباره بلاک چین» را بخوانید. پیشنیاز درک تفاوت کوین و توکن، درک فناوری بلاک چین است.
کوینها چگونه استفاده میشوند؟
کوینهایدیجیتال معمولا به همان روشی که «سکه» در زندگی واقعی استفاده میشود – به عنوان پول، مورد استفاده قرار میگیرند. کوینها، مانند پولهای سنتی، 3 کارکرد اصلی دارند:
- سنجش ارزش
- ذخیره ارزش
- واسطه مبادلات
به عنوان مثال، بیت کوین را در نظر بگیرید؛
- از بیت کوین، میتوان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکانهای دنیای واقعی استفاده کرد.
- میتوانید آن را برای مدت زمان طولانی ذخیره کنید و بعداً آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
- هر چیزی که میخرید، میتوانید قیمت آن را به بیت کوین نیز حساب کنید.
با این حال، برخی از کوینهای دیجیتال مانند اتر، نئو و «دش» (DASH)، ویژگیهای مفیدی فراتر از یک پول دارند، که در زیر برخی از آنها را میبینید:
- اتر، برای تأمین معاملات در شبکه اتریوم استفاده میشود. میتوان روی اتریوم توکن ایجاد کرد، اما همچنان برای ارسال آن توکنها به اتر نیاز است. همچنین، در بلاکچین اتریوم، برای پرداخت پاداش ماینرها، به آنها اتر پرداخته میشود.
- نئو، به منظور کسب سود، در کیف پول، «استیک» (Stack) میشود. این سود سهام تحت عنوان «گس» (GAS) شناخته میشود. توکنها را میتوان روی نئو ساخت (درست مثل آنچه که در اتریوم انجام میشود). هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید گس را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید (مشابه شبکه اتر که در شبکه اتریوم پرداخت میشود).
- دش، به کاربران خود اجازه شرکت در تصمیمات مهم شبکه را میدهد. کاربران برای این کار باید، مقادیر مشخصی از دش را در شبکه نگه دارند. به عنوان مثال، در مورد پیشنهاداتی که برای به روز رسانیهای شبکه ارائه میشود، کسانی که به اندازه کافی دش دارند، میتوانند برای تصمیمگیری در مورد بروز رسانی رأی دهند. این حق رأی دادن به دارندگان دش این امکان را میدهد تا در مورد چگونگی پیشرفت پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.
نکته: سود سهام رمزنگاری (Crypto dividends)، کوین یا توکنی است که به دلیل «نگه داشتن» (holding) یک دارایی خاص اعطا میشود. یک مثال خوب، گس در نئو است که در بالا در مورد آن صحبت کردیم. این مبلغ پاداش کاربرانی است که، سکهها (Coin) را در کیف پول میگذارند و برای امنیت شبکه آنها را استیک میکنند. بابت این کار به دارنده با نرخ تعیین شده، مقداری گس پرداخت میشود. این پاداش فقط در بلاک چین هایی وجود دارد که از الگوریتم اجماع «اثبات سهام» (Proof of Stack) استفاده میکنند.
نمونههایی از کوینها
امروزه تمام داراییهای دیجیتالی بزرگ از نظر «سرمایه بازار» (Market Cap)، کوین، شناخته میشوند. با این حال، همه سکهها مارکت کپ بزرگی در بازار ندارند. وبسایت «کوین مارکت» (Coinmarketcap) بیش از 900 نمونه مختلف از کوینها را ذکر کرده است.
همچنین باید بدانید که هر کوین، توسط یک نام سه یا چهار حرفی نشان داده میشود که نام اختصاری آن است. مانند BTC برای بیت کوین.
توکن چیست؟
به توکنها اغلب سکههای دیجیتالی گفته میشود. اما، این نامگذاری صحیح نیست. بین توکن و سکه دیجیتالی یک تفاوت فاحش وجود دارد!
توکنها در بلاک چینهای موجود ایجاد میشوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداولترین پلتفرم بلاک چین برای پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکنهایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته میشوند به عنوان توکنهای ERC-20 شناخته میشوند.
NEO از توکنهایی که بهعنوان توکنهای NEP-5 معروف هستند، استفاده میکند.
هرکسی می تواند توکن دلخواه خود را در یکی از این پلتفرمها ایجاد کند.
توکنها چگونه ایجاد می شوند؟
در حقیقت، برای ایجاد توکن، توانایی فنی کمی لازم است. اما به افراد تازهوارد توصیه نمیشود. ایجاد توکن برای افرادی که تجربه برنامهنویسی دارند، کار سختی نیست. هرچند که به یک توسعهدهنده نیاز است که برخی از سکههای بومی را برای بلاک چینی که توکن در آن ایجاد شده است، صرف کند.
به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم در حال ایجاد است، سازنده باید مقداری اتر خرج کند تا استخراجکنندگان شبکه بتوانند تراکنش (ایجاد) توکن را تأیید کنند.
لازم به یادآوری است که کارمزدها برای همه معاملات توکن در یک بلاک چین باید پرداخت شوند، نه فقط ایجاد توکن. بنابراین، هر اپلیکیشنی که روی بلاک چین اتریوم ساخته میشود، باید از سکههای اتر برای انتقال توکنها از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند.
هدف توکنها
بیشتر توکنها برای استفاده در برنامههای غیرمتمرکز (dApp) به وجود آمدهاند. وقتی توسعهدهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، سپس تصمیم میگیرند که چه تعداد توکن را میخواهند ایجاد کنند و این توکنهای جدید هنگام ایجاد، ارسال میشوند. آنها مقداری ارز رمزنگاری شده بومی به در بلاک چینی که در آن توکن ایجاد کردهاند، پرداخت میکنند.
پس از ایجاد توکن، از آنها اغلب برای فعال کردن ویژگیهای برنامهای که برای آن طراحی شدهاند استفاده میشود.
به عنوان مثال، «موزی کوین» (Musicoin)، توکنی است که، به کاربران امکان دسترسی به ویژگیهای مختلف پلتفرم موزی کوین را میدهد. این ویژگی میتواند تماشای یک ویدئو موسیقی یا پخش یک آهنگ باشد.
صرافی «بایننس» (Binance)، نیز توکن مخصوص خود، به نام، “BNB” را دارد. هنگامی که کاربران با توکن بایننس معاملات خود را انجام میدهند، کارمزدهای آنها تا 50 درصد کاهش مییابد.
برخی از توکنها با هدف کاملاً متفاوت ایجاد میشوند: نشان دادن یک چیز فیزیکی.
فرض کنیم شما میخواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمیتوانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید، میتوانید؟ نه نمیتوانید!
بنابراین، در عوض، میتوانید از توکن استفاده کنید که نشان دهنده خانه شما باشد.
“WePower (WPR)” مثال خوبی از توکن است که نمایانگر یک چیز فیزیکی است. این توکن، نمایشگر برق است. پروژه “WePower “یک برنامه “dApp” است که، به کاربران امکان خرید و فروش برق در بلاک چین با استفاده از قراردادهای هوشمند را میدهد. توکن آن (WPR) مقدار مشخصی از انرژی را نشان میدهد.
یک مزیت بزرگ برای ایجاد یک توکن
از آنجا که توسعه دهنده اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی برای خود ندارد، باعث صرفهجویی در وقت و منابع آنها میشود. آنها ضمن بهرهمندی از امنیت بلاک چین بومی، میتوانند با اپلیکیشن خود از ویژگیهای ارز رمزنگاری شده بومی آن بلاک چین نیز، استفاده کنند.
صرفهجویی در زمان تنها چیزی نیست که به نفع توسعهدهندگان است. اگر آنها بلاک چین و سکه خود را به جای اپلیکیشن غیرمتمرکز و توکن ایجاد کنند، برای تأیید معاملات خود نیز باید ماینر پیدا کنند.
برای ایجاد یک بلاک چین قوی که امکان حمله به آن وجود نداشته باشد ، به تعداد بسیار زیادی ماینر نیاز است. این منطقیتر است که بسیاری از کامپیوترها روی یک بلاک چین مشترک کار کنند که چندین اپلیکیشن میتوانند روی آن اجرا شوند. عمل کردن اپلیکیشنها روی بلاک چین های متمرکز و کوچک، پروسهی بسیار طولانیتر و گرانتری دارد.
نگاهی عمیقتر به نحوه کارکرد توکنها
توکنها برای تعامل با برنامههای غیرمتمرکز که روی بلاک چین های مختلف ساخته شدهاند، استفاده میشوند. یک مثال خوب “Civic” است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده میکند.
اپلیکیشن آنها هویت رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی میکند. هدف آن ارائه روشی ارزان، مطمئن و کارآمد برای بررسی هویت است. بیایید به نحوه کار آن نگاهی بیندازیم.
اگر به تعطیلات خارجی بروید، باید هویت خود را در بسیاری از مکان های بین راهی تأیید کنید. اولین بار ممکن است برای استفاده از هواپیما باشد. اگر آن شرکت هواپیمایی، شریک “Civic” باشد، آنها یک کد “QR” برای شما ارسال میکنند تا در مورد شما (مسافر) اطلاعاتی بگیرند.
با استفاده از برنامه “Civic”، می توانید جزئیات هویتی خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره میشوند اما کاملاً رمزگذاری شده هستند. این روش از سرقت اطلاعات جلوگیری میکند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه چشمتان، اثبات میکند که شما مالک دادههای دریافتی هستید.
سپس میتوانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود استفاده میکند، میتواند دادهها را تفاوت توکن با کوین با استفاده از بلاک چین اعتبار سنجی کند. هرچه اپلیکیشن، به دفعات بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد، اشخاص ثالث اعتماد بیشتری به هویت دیجیتالی ذخیره شده در “Civic” خواهند داشت.
همانطورکه مشاهده میکنید، توکن سیویسی به روشی کار میکند که چیزی بیش از یک پول باشد. همچنین، پلتفرم سیویسی، بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از سرویسهای آنها نمیپذیرد. البته هر معامله به مقداری اتر نیز احتیاج دارد؛ زیرا این معاملات در بلاک چین اتریوم ساخته شده و ماینرها باید دستمزد بگیرند.
توکن امنیتی و توکن سهام یا کمکی
در پایان تعریفمان از توکن، بیایید به چند نوع مختلف از توکنها نگاهی بیندازیم. توکنها بهعنوان توکن امنیتی یا دارایی، توکن پرداختی، توکن سهام و توکن کمکی شناخته میشوند.
در فوریه 2018، قانونگذاران مالی سوئیس، “FINMA”، دستورالعملهایی را منتشر کرد که مشخص میکنند، توکنهای امنیتی یا دارایی، کمکی یا پرداختی چه هستند. این تعاریف، در بررسی قانونی بودن توکنها، به آنها کمک میکرد.
- توکنهای امنیتی (Security Tokens): بیشتر توکنهای صادر شده توسط آیکو (ICO)، توکنهای امنیتی هستند. شخصی که آنها را خریداری میکند با انتظار سود پول خود را در آیکو سرمایهگذاری میکند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار میشود.
- توکنهای سهام (Equity Tokens): این توکن، نشاندهنده سهام یک شرکت یا مقداری سهام از شرکتی که توکن را صادر کرده است. بااینحال، تعداد کمی از شرکتها چنین آیکوهایی را امتحان کردهاند زیرا راهنماییهای نظارتی زیادی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آنها وجود ندارد.
- توکنهای کمکی (Utility Tokens): به توکنهای کمکی، توکنهای کاربردی نیز گفته میشود. از آنها برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات استفاده میشود. این توکنها، نادر هستند؛ زیرا انتظار میرود بیشتر توکنها بر اساس عرضه محدودشان ارزش کسب کنند.
- توکنهایپرداختی (Payment Tokens): توکنهای پرداخت هدفی جز پرداخت هزینه کالاها و خدمات ندارند.
خلاصه آنچه در بالا خواندید:
اکنون باید متوجه شده باشید که وقتی کسی «کوین» دیجیتال و «توکن» دیجیتال میگوید، منظورش چیست؟ آنقدرها هم گیجکننده نبود، نه؟
پس از خواندن مطلب ما، باید تعریف ساده هر دو سکه و توکن را بدانید: سکهها، بومی بلاک چین خودشاناند. درحالیکه، توکنها روی بلاک چین های دیگری مانند اتریوم، نئو یا ویوز ساخته شدهاند.
همچنین باید متداولترین کاربردها را برای سکهها و توکنها بدانید. سکهها اغلب بهعنوان پول استفاده میشوند. بااینحال، برخی از سکهها کاربردهای دیگری نیز دارند؛ استفاده برای سوخت برنامههای کاربردی، استفاده بهعنوان سهام (Stack) برای تأیید معامله در شبکه یا استفاده برای سوخترسانی معاملات هوشمند و معاملات توکن.
در عین حال، توکنها هدف دیگری دارند. اگر آنها برای استفاده در اپلیکیشنهای غیرمتمرکز (dApp) ایجاد شده باشند، هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آنها برای ویژگیهایی مانند حق رأی دادن استفاده میشوند.
در موارد دیگر، آنها برای معاملات در برنامههای غیرمتمرکز (مانند سیویسی) یا پاداش دادن به کاربر مانند هزینههای تخفیفدار (مشابه توکن بایننس) استفاده میشوند.
برای شما مثالهای زیادی از هر دو کوین و توکن آوردیم تا به شما کمک کند، درک روشنی از منظور ما از هر اصطلاح را پیدا کنید.
بنابراین، اکنونکه از تعریف سکه و تعریف توکن مطلع شدید، به رمزنگاریهای موردعلاقه خود فکر کنید … آیا آنها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید، از ما بپرسید.
تفاوت سکه و توکن دیحیتال چیست؟
سکه در واقع ارز مستقلی است که معامله میشود، مانند بیت کوین، اما توکن پلتفرمی است که تراکنشها روی آن انجام میشود، مانند توکن erc20 که توکن اتریوم است.
مقدمه
در دنیای رمزارزها برای اشاره به واحدهای رمزارز از کلمه سکه یا کوین (Coin) استفاده میشود. البته این کلمات در مکالمات روزمره و محاوره ای در خصوص رمزارزها به کار نمیرود.
مانند ارزهای معمول که کسی آن ها را با واحد سکه یا اسکناس مثلا 100 واحدی اعلام نمیکند. عملا برای اشاره به مقدار ارز یا رمز ارز از نام خود رمز ارز یا نام زیر واحد آن استفاده میشود. به طور مثال 1 بیت کوین یا ده هزار ساتوشی
اما در دنیای رمزارزها برای بررسی یک رمزارز خاص باید به مفاهیم دیگری هم آشنا بود تا بتوان بررسی درست تر و بهتری انجام داد.
احتمالا کلمه توکن Token نیز به گوشتان خورده است. توکن چیست؟ گاهی کلمات توکن و کوین به جای یکدیگر استفاده میشوند. اما آیا این دو یک مفهوم هستند؟ تفاوتها و شباهت های آنها چیست؟
لازم به ذکر است برای سادگی مفاهیم گاهی از عبارت توکن برای تعریف جامع تر آن به جای کوین استفاده شده است. اما هر جا که لازم بوده تفاوتها گوشزد شده یا از کلمات مناسب استفاده شده است.
تعاریف
برای درک بهتر موضوع باید با چند تعریف آشنا شویم.
دارایی یا asset : به مفهوم یک شی یا حق یا هر منبع با ارزشی که قابلیت تصاحب توسط اشخاص را دارا باشد. به طور مثال هوا و اکسیژن بسیار با ارزش و حیاتی هستند ولی هیچ کسی حق تصاحب آن را ندارد.
نور و انرژی خورشید دارایی محسوب نمیشوند. اما زمین یک دارایی محسوب میشود. اسکناسها که در حقیقت ما به ازای یک دارایی فیزیکی در تصرف دولت صادر کننده آن هستند نوعی دارایی به حساب میآیند.
طلا و اشیای گرانبها نیز دارایی هستند. حقوق مادی و معنوی یک اثر نیز نوعی دارایی محسوب میشوند. یک نقاشی ارزش به مراتب بالاتری نسبت به موادی که صرف تولید آن شده دارد.
یک اثر موسیقی هم دارای حقوقی است که می توان آن را حتی به افراد دیگری واگذار کرد. البته این آثار دارای دو نوع حقوق هستند که حقوق معنوی اثر معمولا همواره به خالق اثر تعلق خواهد داشت. رمزارزها نیز نوعی دارایی هستند چرا که منابعی هستند که قابل تصاحب توسط اشخاص است.
برای اشاره به دارایی از نوع رمزارز گاهی از هر دو کلمه کوین و توکن به جای هم دیگر استفاده میشود. و این طور به نظر میرسد که هر دو این کلمات یکی هستند. اما در واقع این گونه نیست. و تفاوتهای زیادی بین این دو کلمه وجود دارد.
بلاک چین Blockchain این مفهوم کمی پیچیده تر و نیازمند توضیحات زیادی است پس اگر با این مفهوم آشنایی ندارید توصیه میکنیم که مقاله بلاک چین را مطالعه کنید. اما برای یک ایده کلی از بلاک چین آن را یک دفتر حساب و کتاب عظیم در نظر بگیرید که تمام نقل و انتقالات (هر منبعی که سازگار با آن شبکه است-چیزی که برای آن این دفتر حساب و کتاب ایجاد شده) در آن ثبت میشود و هزاران نسخه از آن در اختیار اشخاص زیادی است که برای انجام یک نقل و انتقال یا همان تراکنش باید به تایید تعدادی از این حساب دارها برسد.
این دفاتر با انجام هر تراکنش به روز رسانی میشوند و تمام محتویات همه دفاتر در هر زمان با هم یکسان هستند. به این ترتیب همه حسابدار ها یک دفتر واحد را میبینند.
سکه یا کوین چیست؟
تعریف یک سکه دیجیتال یک دارایی است که به شبکه محلی خود مربوط است و در حقیقت تولید شده همان شبکه است. مانند بیت کوین، لایت کوین و یا اتر که در شبکه های خودشان و بلاک چین خودشان حضور دارند.
سکه های دیجیتال یا همان کوین های دیجیتال می توانند از شخصی به شخص دیگر منتقل شوند مانند انتقال پول که از طریق کارت به کارت یا حتی از طرق حضوری از بانک صورت بگیرد.
در این انتقال ها هیچ چیز فیزیکی منتقل نمی شود و تنها یک سری اطلاعات در حساب طرفین به روز رسانی میشود. در دنیای دیجیتال نیز در حقیقت همین موضوع صورت می گیرد و سکه فیزیکی در تفاوت توکن با کوین کار نیست. این تراکنش ها از طریق تکنولوژی بلاک چین و گره های شبکه آن تایید و بلاک چین به روز رسانی میشود.
به این ترتیب سکه یا کوین واحدی است که بلاک چین مربوطه حساب و کتاب آن ها را نگهداری میکند و در هر لحظه هر واحد از سکه (یا زیر واحد) در همان لحظه متعلق به چه حسابی است.
پس این واحد و حساب و کتاب آن در شبکه ای دیگر وجود ندارد و ارزشی نخواهد داشت. برای مثال تصور کنید شما مقادیری پول به ارز های مختلف را به بانک های داخلی ببرید و بخواهید آن را در بانک و حساب خود منظور کنید.
بانک تنها پولهای ریالی شما را قبول میکند(اگر شعبه ارزی نباشد) به این صورت می توانید تمام شعب یک بانک را گره های بلاک چین و کل بانک های ایران را که از طریق سیستمهای بانک مرکزی به هم متصل شده اند (شتاب- پایا و ساتنا) را خود بلاک چین در نظر بگیرید. سکه یا کوین یا واحد مورد پذیرش این بلاک چین ریال ایران خواهد بود.
تفاوت سکه و توکن
چگونه کوینها خرج می شوند؟
کوینهای دیجیتالی مانند پول معمولی میتواند خرج شود. فرض کنید شما در سفر هستید و پول چند کشور مختلف را به همراه دارید.
در هر کشور شما میتوانید از ارزهایی که مردمان آنجا آن را قبول میکنند استفاده کنید و دیگر ارزها تقریبا تا زمان تبدیل به ارز های مورد قبول، برای شما در آن محل بی ارزش خواهند بود.
حتی ممکن است ارز داخلی خود را قبول نکنند و ارزهای دیگری را طلب کنند. در مورد کوین دیجیتال نیز به همین ترتیب است. در تفاوت توکن با کوین دنیای امروز که شما حتی پولهای فیزیکی خود را دیگر به همراه ندارید و تنها از طریق اثبات وجود تعداد کوین مورد تقاضا از سوی مقابل در یک حساب و انتقال آن تعداد واحد به حساب شخص مقابل میتوانید پول و کوین دنیای واقعی خود را خرج نمایید.
تایید این که پول یا همان کوین از حساب شما خارج و به حساب شخص مقابل منظور شده را بانک در همان لحظه (یا با تاخیر جزیی) اعلام خواهد کرد.
این عمل در دنیای دیجیتالی رمز ارزها توسط شبکه بلاک چین انجام میشود. جزییات این عمل در مقاله بلاک چین آمده است. سکه یا کوینهای دیجیتالی در عمل به همین شکل خرج میشوند با کمی تفاوت که موضوع این مقاله نیست.
چند مثال از کوینها
در دنیا بیش از 900 کوین دیجیتالی وجود دارد. از مهمترین و بزرگترین آن ها که بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص داده اند می توان بیت کوین، بیت کوین کش، لایت کوین، اتریوم، ریپل، کاردانو میتوان نام برد. نامهای سه حرفی در واقع نماد اختصاری یا نشان سکههاست که معمولا در صرافیها استفاده میشود.
توکن چیست؟
به توکن گاهی سکه دیجیتالی گفته میشود. بر مبنای انتظاری که از رمزارزها داریم شاید این موضوع اشتباه نباشد. اما در واقع تفاوت توکن با کوین این طور نیست و توکنها ارزشی است که هر شخص میتواند آن را تولید کند. با دو مثال موضوع را بررسی میکنیم:
بلیط های سینما با اینکه از لحاظ فیزیکی یک تکه کاغذ بیش نیستند که اطلاعاتی خاص را در بر دارند، از لحاظ کاربردی دارای ارزش هستند و به دارنده اجازه ورود به سینما جهت تماشای فیلم سینمایی را میدهد.
این کاغذ با ارزش خاص خود(تفاوت توکن با کوین کاربرد) توسط هیچ بانکی تولید نمیشود و ارزش آن با توجه به کاربردی که تهیه کننده آن که در اینجا سینما است تعیین میشود.
توجه کنید که به علت کوتاه بودن عمر بلیطها احتیاجی به دفتری برای حساب و کتاب و صاحب نهایی بلیط وجود ندارد. اما به این موضوع دقت کنید که تولید کننده برگه با ارزش یک عامل دلخواه است.
برای وضوح بیشتر سهام یک شرکت در بورس را در نظر بگیرید. این سهام توسط شرکت مربوطه تهیه شده و ارزش اولیه آن را هم (برای سادگی موضوع) خود شرکت تعیین میکند. این سهام باید در یک دفتر مشخص ثبت شود و در صورت نقل و انتقال این تراکنش ها ثبت شود که صاحب نهایی هر سهم مشخص باشد.
نگهداری این دفتر و حساب و کتاب هایش به علت پیچیدگی های زیاد و مسایل امنیتی یا اعتمادی معمولا به یک موسسه مورد قبول همه (سازمان بورس و اوراق بهادار) سپرده میشود.
فکر کنید دفتر تراکنشها در خود شرکت مربوطه باشد و هیچ تضمینی از سوی هیچ ارگانی برای صحت این دفتر وجود نداشته باشد، سهامی که خریداری می شود یا بر اساس آیین نامه خاصی از سوی شرکت مربوطه به افراد تعلق میگیرد دارایی یا asset است.
این دارایی قابل انتقال است و حتی تسویه معاملات با آن امکانپذیر است. این سهام در سازمان بورس تولید نشده و این موسسه حسابدار (به معنی نگاه دارنده دفتر حساب و کتاب -Ledger- و با حسابداری که دخل و خرج را نگاه میدارد متفاوت است) هیچ دخل و تصرفی روی تولید آن سهام ندارد.
این سهام در واقع یک توکن محسوب میشود، حالا برای روشن شدن بیشتر موضوع به کوین ها بر میگردیم. فرض کنید سازمان بورس خود یک واحد با ارزش را ارائه کند که این واحد بر اساس آیین نامه مشخص تولید یا به افراد تعلق بگیرد.
این کوین نیز مانند توکن یک دارایی محسوب میشود . همچنین این سازمان از دفتر حساب و کتاب خود برای نگهداری نقل و انتقالات استفاده کند. این واحد با ارزش در هیچ شبکه دیگری قابل عرضه یا استفاده نیست (برای سادگی موضوع) و شما نمیتوانید واحد های آن را برای نگهداری و ثبت در دفتر حساب و کتاب این واحد مثلا به بانک منتقل کنید. در واقعیت این عمل شاید قابل انجام باشند ولی از لحاظ تکنیکی بسیار پیچیده خواهد بود.
توکن ها چطور ایجاد می شوند؟
حال می توانیم چگونگی شکل گیری توکنها را بررسی کنیم. برخی شبکه های رمزارزی مانند اتریوم با قابلیتی ویژه به نام قرارداد های هوشمند smart contracts این امکان را فراهم میکنند تا افراد اعمال ویژه ای روی این شبکه را ثبت کنند که قابل ردیابی و ثبت در دفتر کل (بلاک چین) شبکه اتریوم باشد.
در واقع اتریوم یا هر شبکه دیگر با این قابلیت مانند سازمان بورس که خود واحد یا کوین مخصوص خود را نیز دارد عمل میکند. به این صورت می توان بر اساس پروتکلها یا استاندارد های لازم هر شبکه با قابلیت قرارداد هوشمند توکنهایی ایجاد کرد و این توکن ها را برای استفاده به شبکه مذکور ارائه کرد.
به این صورت این توکن در دفتر کل شبکه (بلاک چین) ثبت میگردد و از آن پس مانند رمزارزهای دیگر قابلیت تراکنش را پیدا میکنند.
از توکنهای معروف میتوان از تتر tether USDT که همواره قیمتی برابر با یک دلار دارد نام برد این توکن تقریبا به استانداردی برای برابری رمزارزها در برابر دلار شده است. این توکن روی شبکه اتریوم واقع شده است.
جالب است بدانید هر شخصی میتواند توکن مخصوص خود را تولید کند. اما باید توجه داشت که استفاده از قابلیت قرارداد هوشمند روی این شبکههای بلاک چین هزینه ای دارد که باید پرداخت شود (به وسیله توکن محلی خود شبکه بلاک چین)
نتیجه گیری
با این تفاسیر میتوان متوجه شد که چرا کوینها را توکن نیز می گویند. از آن جایی که آنها نیز توسط عاملی (که خود شبکه بلاک چین است) تولید میشود و در بلاک چین ثبت و نگهداری میشود.
تفاوت در اینجاست که کوینها معمولا استخراج یا ماین میشوند و دیگر اینکه کوینها نیازی به قابلیت قرارداد هوشمند ندارند.
پس در نتیجه بیت کوین یک بلاک چین با یک توکن محلی به همین نام است. توجه داشته باشید که ما در این مقاله به قیمت هیچ کدام از توکنها یا کوینها اشاره نکرده ایم و تنها با ارزش بودن آنها حتی بسیار کم و اندک برای ما اهمیت دارد.
در مقالههای بعدی به دنیای توکنها بیشتر وارد خواهیم شد و خواهیم دید که توکنها چگونه و به چه علت تولید می شوند، کاربرد آنها چیست و قیمت آنها چگونه تعیین میشود؟
تفاوت بین کوین و توکن چیست؟
یکی از سوالات پر تکرار و پایه ای که در آموزش و دوره های مبتدی همه اساتید یاد داده می شود تفاوت بین کوین و توکن هستش.
در واقع کوین و توکن دو مفهوم جداگانه دارند.
نکته کلیدی:
کوین ها تمام رمز ارزهایی هستند که دارای یک سیستم بلاک چین مستقل باشند.(مثل بیت کوین، اتریوم، ریپل و …)
آلتکوین ها به تمام کوین ها و توکن های غیر از بیت کوین اطلاق می شود.
توکن ها ارزهایی هستند که بلاک چین خودشون رو ندارند اما در سیستم بلاکچین یک کوین زندگی میکنند و چون در یک سیستم بلاک چین دیگر در حال نقل و انتقال هستند بنابراین از فناوری آن نیز استفاده میکنند.(مثل فناوری ERC20 که برای اتریوم هستش)
ورود به بازار کریپتوکارنسی می تواند یک کار پیچیده و هولناک باشد. شاید از بیت کوین شنیده باشید ، اما در مورد هزاران سکه دیگر و پروژه های بلاکچین که در آنجا وجود دارد چی؟
برای به دست آوردن درک بهتر از بازارهای رمزنگاری ، ساده ترین روش طبقه بندی ارزهای رمزپایه به دو دسته مجزا: کوین و توکن است.
کوین چیست؟
کوین به هر ارز رمزنگاری شده ای که دارای یک سیستم بلاکچین مستقل باشد اطلاق می شود ، مانند بیت کوین
این ارزهای رمز نگاری شده از ابتدا به دنبال محقق کردن هدف خاصی هستند و برای همین طراحی می شوند برای مثال بیت کوین به عنوان یک دارایی با ارزش برای جلوگیری از تورم ، پولشویی و نقل و انتقال سریع در برابر سیاست های پولی امروز طراحی شد و از مخفی کاری در سیستم مالی جلوگیری میکند و باعث شفاف سازی در این بحث خواهد شد.
بیت کوین با علامت اختصاری BTC دارای بیشترین نقدینگی در بازار است ؛ با توجه به اینکه بیشترین مقدار پول روی این ارز سرمایه گذاری شده است بالاترین امنیت در صنعت کریپتو کارنسی را نیز در خود دارد.
کوین ها معمولاً از فن آوری های قدیمی سایر ارزهای رمز نگاری الهام میگیرند و آنها را به یک سیستم نوآورانه با فناوری جدید و برای رسیدن به یک هدف خاص تبدیل میکند.
نمونه دیگری از سکه ها اتریوم با علامت اختصاری ETH هستش؛ هدف این کوین نوشتن قراردادهای هوشمند بر بستر برنامه های رایانه ای عمومی ست که بتواند روی یک زنجیره غیر متمرکز(بلاکچین) اجرا شود.
اتریوم به جای اینکه روی داده های مالی تمرکز کند روی داده های نرم افزاری همانند بازی ها و رسانه های اجتماعی تمرکز دارد و آنها را پوشش می دهد.
اتریوم برای ارسال / دریافت ، مدیریت دارایی ها ، پرداخت هزینه های کارمزد و تعامل با برنامه های غیر متمرکز (داپ ها) در شبکه استفاده می شود.
احتمال دارد شما درمورد آلت کوین ها هم شنیده باشید. در اصل ما به همه ارزها به جز بیت کوین، آلت کوین میگوییم.
توکن چیست؟
توکن ها تکه ای از کوین های بزرگ هستند که از بلاک چین آنها استفاده میکنند برای مثال توکن های خانواده اتریوم از قراردادهای هوشمند این شبکه استفاده میکنند و مدیریت این توکن ها بر روی شبکه گسترده تر اتریوم انجام می شود.
به عنوان مثال ، توکن DAI یکی از زیر مجموعه های شبکه اتریوم هست که به منظور دسترسی کاربران به سیستم های اعتباری همانند وام دهی، استقراض و … در بستر بلاکچین اتریوم (ERC-20) عرضه شده که همیشه مبلغی برابر با 1 دلار آمریکا دارد و به عنوان استیبل کوین (Stable coin) عرضه شده است.
این توکن و یا هر توکنی که بر پایه ERC-20 عرضه شده باشد می تواند براحتی با مادر خود یعنی اتریوم رد و بدل شود.
پس در واقع توکن ها در شبکه های بزرگ تر(بلاکچین های بزرگ) برای بهبود شبکه و دنبال کردن هدفی خاص زاده می شوند و تا زمانی که سیستم بلاکچین خود را راه اندازی نکرده باشند از خدمات بلاکچین کوین استفاده میکنند.
لازم است که کوین ها از طریق صرافی های کریپتوکارنسی با یکدیگر رد و بدل شوند زیرا بر روی پروتکل های متفاوتی از یکدیگر ساخته شده اند و ساختار آنها با یکدیگر یکنواخت نیست. در مقابل ، توکن های یک شبکه خاص همانند اتریوم (ERC-20) می توانند بدون حضور صرافی در خود شبکه اتریوم بدلیل یکسان بودن پروتکل و استفاده از یک استاندارد خاص با کمترین کارمزد ممکن مبادله شوند.
نزدیک شدن به بازارهای رمزنگاری یک کار چالش برانگیز است ، اما درک تفاوت اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزنگاری شده می تواند در مدیریت ریسک و تصمیم گیری بهتر در یک اکوسیستم بی ثبات به شما کمک کند.
دیدگاه شما