قرارداد مالی چیست؟

قرارداد مالی چیست؟

ناکامی در پرداخت سود یا اصل بدهی (استقراض) در زمان مقرر شده ، نکول یا Default گفته می‌شود.

این نکول زمانی اتفاق می‌افتد که طرف بدهکار قادر به برآورده کردن تعهد قانونی بازپرداخت بدهی نیست. قرض گیرنده ممکن است وقتی از انجام پرداخت های لازم ناتوان بوده یا مایل به پرداخت بدهی نباشد، نکـول نماید.

در تعریفی دیگر ناکامی هر یک از طرفین در اجرای قرارداد مالی چیست؟ تعهدات خود در قراردادهای آتی که توسط بازار ملزم به اجرای آن است، نکـول گفته می‌شود.

• شخصی که در موضع فروش قرار دارد درصورتی‌ که در تحویل کالاها در پایان قرارداد ناکام باشد، نکول خواهد کرد.
• شخصی که در موضع خرید قرار دارد وقتی پرداخت ها بر طبق تاریخ تسویه حساب انجام نگیرند، نکـول می‌کند.

توضیحات مدیر مالی در مورد نکـول

نکول در تعهد بدهی می‌تواند شرکت یا قرارداد مالی چیست؟ شخص را در یک مشکل مالی قرار دهد. قرض دهنده نکـول را به عنوان نشانه‌ای مبنی بر اینکه قرض گیرنده احتمالاً پرداخت های آینده را انجام نخواهد داد، می‌بیند.

به طور مثال، اگر شرکت فرضی شناسا، قادر به پرداخت سود ماهیانه اوراق مشارکت خود نباشد، دارندگان اوراق مشارکت، این شرکت را در معرض ورشکستگی قرار می‌دهند و احتمالاً در پروسه ورشکستگی با فروش دارایی های شرکت شناسا، به حقوق قرارداد مالی چیست؟ خود می‌رسند.

احتمال عدم اجرای تعهدات از جانب یکی از طرفین قرارداد، به عنوان ریسک نــــکول در نظر گرفته می‌شود.

زمانی که در قراردادهای آتی، یکی از دو طرفین به تعهدات توافق‌نامه (قرارداد) عمل نمی‌کند، نکـول اتفاق میافتد. در این نوع معاملات، معمولاً عدم اجرای تعهدات ذکر شده در تاریخی که در قرارداد مشخص شده است، باعث نکول می‌شود.

قراردادهای آتی چیست؟

قراردادهای آتی (Futures Contract)، قراردادهای مالی می‌باشند که طرفین را به مبادلهٔ یک دارایی با قیمتی از پیش تعیین‌شده و در تاریخ از پیش تعیین‌شده ملزم می‌کند. در اینجا، خریدار باید پرداخت را انجام دهد و فروشنده نیز باید دارایی پایه (underlying asset) را با قیمت از پیش تعیین‌شده به فروش برساند، بدون توجه به این که قیمت کنونی کالا در بازار کنونی چه مقدار می‌باشد.

دارایی‌های پایه شامل کالاهای فیزیکی و یا دیگر ابزارهای مالی می‌باشند. قراردادهای آتی، اطلاعات جزیی‌ای در مورد دارایی پایه را ذکر کردند و به‌منظور تسهیل مبلادلات در بازارهای مبادلات قراردادهای آتی، استاندارد شده‌اند. از قراردادهای آتی می‌توان به‌منظور معامله‌گری و یا محافظت از ارزش دارایی پایه (hedging) استفاده نمود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بازار مبادلات قراردادهای آتی می‌توانید از مطلب آموزشی «بازار مبادلات قراردادهای آتی چیست؟» دیدن نمایید.

نکات کلیدی:

• قراردادهای آتی، قراردادهای مالی هستند که خریدار را به پرداخت مبلغی برای خریداری دارایی پایه، و فروشنده را به فروش آن دارایی و به قیمت از پیش تعیین‌شده ملزم می‌کند.
• یک قرارداد آتی به ‌سرمایه‌گذار این امکان را می‌دهد تا بتواند در جهت حرکت قیمت یک اوراق ‌بهادار، یک کالا، و یا یک ابزار مالی به ‌معامله‌گری بپردازد.
• قراردادهای آتی به‌منظور محافظت از حرکات قیمتی دارایی پایه و به‌منظور جلوگیری از ضررهای غیرمطلوب احتمالی در صورت رخ دادن تغییرات قیمتی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

درک قراردادهای آتی

قراردادهای آتی، به ‌معامله‌گران این امکان را می‌دهند تا قیمت یک دارایی و یا یک کالا را در سطح مشخصی ثابت نگهدارند (قفل کنند – Lock). این قراردادها شامل یک تاریخ به‌عنوان تاریخ انقضا (expiration date) و هزینه‌ای نقدی (up frot) می‌شوند. قراردادهای آتی توسط ماهی که در آن به انقضایشان می‌رسند، شناخته می‌شوند. برای مثال، یک قرارداد آتی طلا در دسامبر، در ماه دسامبر منقضی می‌شود.

واژهٔ آتی (futures) تمایل به نمایش وضعیت کلی بازار دارد. هرچند، انواع بسیار زیادی از قراردادهای آتی وجود دارند که می‌توان‌ از آن‌ها برای معامله استفاده کرد. این قراردادهای آتی شامل:

1. قراردادهای آتی کالاها (Commodity Futures) مانند قراردادهای آتی نفت خام، گاز طبیعی، ذرت و گندم.
2. قراردادهای آتی شاخص‌های سهام (Stock Index Futures) مانند قراردادهای آتی شاخص S&P 500
3. قراردادهای آتی ارزها (Currency Futures) که شامل قراردادهای یورو اتحادیه اروپا (EUR) و پوند بریتانیا (British Pound – GBP) می‌باشند.
4. قراردادهای آتی فلزات گرانبها (Precious Metal Futures) مانند قرارداد‌های طلا و نقره.
5. قراردادهای آتی وزارت ‌خزانه‌داری ایالات متحده آمریکا (U.S. Treasury Futures) برای اوراق قرضه و دیگر محصولات.

مهم است که تفاوت بین قراردادهای اختیار معامله (Option Contracts) و قراردادهای آتی (Futures Market) را بدانید. قراردادهای اختیار معامله به دارندهٔ این قراردادها این اختیار (و نه اجبار) را می‌دهد تا دارایی پایه را در تاریخ انقضا خریداری کند و یا به فروش برساند، در حالی که خریدار قرارداد آتی مجبور است که تمامی بندها و موارد ذکر شده در قرارداد را عملی سازد.

مزایا و معایب قراردادهای آتی

• ‌سرمایه‌گذار می‌تواند از قراردادهای آتی به‌منظور ‌معامله‌گری در جهت حرکت قیمت‌ دارایی پایه استفاده کند.
• شرکت‌ها می‌توانند از قیمت مواد اولیه‌شان با استفاده از این قراردادها، در برابر نوسانات قیمتی محافظت کنند.
• قراردادهای آتی ممکن است نیازمند پرداخت شدن بخشی از مبلغ کل قرارداد در ابتدای کار باشند.

• ‌سرمایه‌گذاران، در قراردادهای آتی با ریسک ضرری بیش از حد مارجین اولیه مواجه هستند زیرا قراردادهای آتی از ضریب اهرمی‌ (leverage) استفاده می‌کنند.
• ‌سرمایه‌گذاری در قراردادهای آتی ممکن است باعث شود که شرکتی که با استفاده از این قراردادها به دنبال محافظت از تغییرات شدید قیمت‌ها می‌باشد، حرکات قیمتی مطلوبش را از دست بدهد. یعنی در صورت افزایش قیمت‌ها، نتواند محصولاتش را به قیمت‌های روز در بازار به فروش برساند.
• مارجین‌ها می‌توانند یک شمشیر دو لبه باشند بدین معنی که‌ آن‌ها می‌توانند هم میزان سود را چند برابر کنند و هم بر مقادیر زیان به‌شدت بیفزایند.

استفاده کردن از قرارداد‌های آتی

بازار قراردادهای آتی معمولاً از ضرایب اهرمی بالا، استفاده می‌کنند. ضریب اهرمی‌ بدین معنی است که یک ‌معامله‌گر نیازی ندارد که در ابتدای معامله خود به میزان 100 درصد مبلغ ذکر شده در قرارداد را به معامله وارد کند. بلکه، کارگزار مبلغی را به‌عنوان مارجین اولیه از ‌معامله‌گر دریافت می‌کند، که کسری از ارزش کل قرارداد می‌باشد. این مقدار که توسط کارگزاری ‌نگهداری می‌شود بسته به‌اندازهٔ قرارداد، میزان اعتبار ‌سرمایه‌گذار، و همچنین قوانین و شرایط ذکر شده در کارگزاری متفاوت می‌باشند.

معامله‌گران قراردادهای آتی در محل انجام معاملات، تعیین می‌کنند که تحویل این قرارداد را به‌صورت تحویل فیزیکی انجام دهند و یا آن قرارداد را‌ بر مبنای پول نقد (cash settled) ببندند. یک شرکت ممکن است به یک قرارداد با تحویل فیزیکی ورود کند تا بتواند هزینهٔ مواد اولیهٔ مورد نیازش برای تولید کالاها را در سطحی ثابت نگهدارد. با این وجود، بیشتر قراردادهای آتی توسط ‌معامله‌گرانی بسته می‌شوند که قصد ‌معامله‌گری با استفاده از این قراردادها را دارند. این قرارداد‌ها به زیر قیمت خود به فروش می‌رسند و یا پس از فروش، تفاوت بین قیمت خرید و قیمت بسته شدت‌شان برای شناخت سود/ضرر، مورد استفاده قرار می‌گیرد، و این قراردادها بر پایهٔ پول نقد (cash settled) می‌باشند.

‌معامله‌گری قراردادهای آتی

یک قرارداد قرارداد مالی چیست؟ آتی به ‌معامله‌گر این اجازه را می‌دهد تا بتواند در جهت حرکت قیمتی کالا در بازار، به معامله بپردازد.

اگر ‌معامله‌گر یک قرارداد آتی را خریداری کرد و قیمت کالا نیز افزایش پیدا کرد، و این افزایش قیمت (نسبت به قیمت اصلی) تا تاریخ انقضای آن قرارداد پابرجا ماند، ‌معامله‌گر می‌تواند کسب سود کند. قبل از فرا رسیدن تاریخ انقضای قرارداد، می‌توان معاملهٔ خرید (long position) را با یک معاملهٔ فروش (sell position) برای یک مقدار یکسان در قیمت کنونی، بست. تفاوت بین قیمت‌های این دو قرارداد، برابر با مبلغ پولی است که در حساب ‌معامله‌گر نزد کارگزاری وجود دارد، و هیچ کالای فیزیکی‌ای در این حالت جابه‌جا نخواهد شد. هرچند، معامله‌گر می‌تواند در صورتی که قیمت کالا پایین‌تر از قیمت مشخص شده در قرارداد آتی باشد، دچار ضرر گردد.

معامله‌گران می‌توانند از موقعیت‌های معاملاتی فروش (short or sell position)، در صورت پیش‌بینی افت قیمتی دارایی پایه استفاده نمایند. اگر قیمت‌ها کاهش پیدا کند، معامله‌گر از یک معامله با همان مقدار و در جهت عکس (offset) به‌منظور بستن موقعیت استفاده می‌کند. تفاوت بین دو مبلغ نیز در تاریخ انقضای این قراردادها مشخص خواهد شد. معامله‌گر در صورت حرکت قیمت دارایی پایه به سطحی پایین‌تر از سطح ذکرشده در قرارداد، سود خواهد کرد‌ و در صورت حرکت قیمت به سطحی بالاتر از سطح قیمتی ذکرشده در قرارداد، زیان شناسایی خواهد نمود.

مهم است به یاد داشته باشید که معامله کردن با مارجین این اجازه را به ‌معامله‌گر می‌دهد تا بتواند وارد معاملات بسیار بزرگ‌تری نسبت به موجودی حسابش در ‌کارگزاری شود. در نتیجه، ‌سرمایه‌گذاری با استفاده از مارجین‌ها می‌تواند سود را به مانند زیان چند برابر کند. یک ‌معامله‌گر را در نظر بگیرید که در ‌کارگزاری یک حساب با موجودی 5,000 دلار دارد و می‌خواهد یک معامله به مبلغ 50,000 دلار در نفت خام انجام دهد. اگر قیمت نفت در جهتی برخلاف جهت معامله او حرکت کند، او دچار ضرر خواهد شد و به‌سرعت مبلغ 5,000 دلار مارجین اولیه‌اش از دست خواهد داد. در این حالت، کارگزاری حساب شما را مارجین کال (margin call) می‌نماید. این بدین معنی است که ‌معامله‌گر نیاز دارد تا مبالغ اضافه‌ای به‌حسابش در ‌کارگزاری واریز کند تا بتواند ضررهای ایجادشده را جبران نماید.

حفاظت از دارایی پایه با استفاده از قراردادهای آتی

از قراردادهای آتی می‌توان به‌منظور حفاظت از قیمت یک دارایی پایه در برابر حرکات قیمتی استفاده کرد. در اینجا، هدف جلوگیری از ضرر در صورت تغییرات قیمت غیرمطلوب و نه کسب سود از طریق ‌معامله‌گری مدنظر می‌باشد. بسیاری از شرکت‌هایی که وارد معاملات آتی می‌شوند، قصد دارند از ارزش دارایی پایه‌شان حفاظت کنند.

برای مثال، یک کشاورز ذرت ممکن است محصولاتش را با قیمتی تعیین شده از اکنون، در آینده با استفاده از قراردادهای آتی به فروش برساند. با انجام این کار،‌ آن‌ها ریسک کاهش قیمت را از بین برده‌اند و حداقل کسب درآمد به مبلغ ثابتی را برای خود ضمانت کرده‌اند. اگر قیمت ذرت کاهش یابد، این شرکت براساس مبلغ توافق‌شدهٔ قبلی خود، دریافتی خواهد داشت و این قرارداد، باعث پوشش داده شدن تأثیر کاهش قیمت ذرت در بازار شد. با توجه به اینکه این سود و زیان‌ها جبران‌کنندهٔ یکدیگر می‌باشند، استفاده کردن مناسب از آن‌ها می‌تواند قیمت کالا را در سطح قیمتی مناسبی در بازار ثابت نگهدارد.

مقررات نظارتی بر قراردادهای آتی

بازارهای مبادلات قراردادهای آتی توسط کمیسیون مبادلات قراردادهای آتی (Commodity futures trading commission – CFTC) نظارت می‌شوند. کمیسیون معاملات قراردادهای آتی یک نهاد فدرال می‌باشد که توسط کنگرهٔ ایالات متحده آمریکا در سال 1974 به‌منظور ایجاد یکپارچگی در قیمت‌گذاری‌های بازارهای آتی تأسیس شد. از وظایف این کمیسیون می‌توان به جلوگیری از معاملات سوءِاستفاده‌کننده (Abuse trading practices)، کلاهبرداری (fraud)، و همچنین قانون‌گذاری برای شرکت‌های ‌کارگزاری که در معاملات قراردادهای آتی درگیر می‌باشند، اشاره کرد.

انتخاب یک ‌کارگزاری قراردادهای آتی

‌سرمایه‌گذاری در قراردادهای آتی و یا هرگونه ابزار مالی دیگر نیازمند استفاده از یک ‌کارگزاری می‌باشد. کارگزارهای بورس دسترسی به بورس‌ها و بازارهای مبادلاتی را فراهم می‌کنند و با استفاده از‌ آن‌ها، امکان انجام ‌سرمایه‌گذاری وجود دارد. پیدا کردن یک کارگزاری مناسب و همچنین، یافتن سرمایه‌گذاری‌‌ای که هم‌خوان با نیاز‌های شما باشد می‌تواند پروسه‌ای پیچیده باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بورس می‌توانید از مطلب آموزشی «بورس چیست؟» دیدن نمایید.

مثال‌هایی واقعی از قراردادهای معاملات آتی

معامله‌گری را در نظر بگیرید که قصد دارد تا با ورود به قراردادهای آتی نفت در ماه می، با این انتظار که قیمت نفت در پایان سال در سطحی بالاتر از سطح این قرارداد معامله خواهد شد، به معامله‌گری بپردازد. قراردادهای آتی نفت خام در ماه دسامبر در سطح قیمتی 50 دلاری معامله می‌شوند و معامله‌گر قرارداد را در این سطح قیمتی قفل می‌کند.

از آن جایی که نفت در واحدهای 1,000 بشکه‌ای معامله می‌شود، ‌سرمایه‌گذار در حال حاضر یک موقعیتِ معاملاتی باارزش 50,000 دلار نفت خام (1000×50 = 50,000) دارد. با این حال، ‌معامله‌گر برای ورود به این معامله تنها نیاز به پرداخت کسری از این مبلغ را به‌عنوان سپرده نزد کارگزاری‌اش دارد.

از ماه می ‌تا دسامبر، قیمت نفت و به تبع آن قیمت قرارداد آتی نفت خام دچار نوساناتی می‌شود. اگر قرارداد مالی چیست؟ حرکات قیمتی نفت بسیار نوسانی باشد، ممکن است ‌کارگزاری طلب مقدار پول بیشتری را از ‌سرمایه‌گذار کند، هزینه‌ای که تحت عنوان هزینهٔ مارجین نگهداری (maintenance margin) شناخته می‌شود.

در ماه دسامبر، با نزدیک شدن قرارداد به تاریخ انقضایش (که به‌طور معمول سومین جمعهٔ ماه معین شده می‌باشد.) قیمت نفت خام به سطح قیمتی 65 دلار رسیده است، و ‌معامله‌گر قراردادهای اصلی‌اش را می‌فروشد تا از موقعیت معاملاتی خارج شود. او تفاوت قیمتی به‌وجود آمده را به‌صورت پول نقد دریافت می‌کند، و می‌تواند مبلغ 15,000 دلار، بدون در نظر گرفتن هزینه‌ها و کمیسیون ‌کارگزاری به‌صورت خالص دریافت کند. (15,000$ = 1000 * 15$ , 15$ = 50$ – 65$)

‌هرچند، اگر قیمت نفت به‌سطح قیمتی 40 دلاری افت کند، ‌سرمایه‌گذار در این حالت 10,000 دلار زیان کرده است. (10,000$ – = 1000 * 10$ – , 10$ – = 50$ – 40$)

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

انواع قراردادهای تجاری و نحوه تنظیم آن‌ها

برای تقسیم‌بندی قراردادهای تجاری و بازرگانی، معیار و روش مشخصی وجود ندارد و مذاکره‌کنندگان و بازرگانان، بر سر یک دسته‌بندی مشخص، متفق‌القول نیستند.

ضمن این‌که تعریف چارچوب و کلیت قراردادها هم، چندان صُلب و قطعی نیست. مثلاً ممکن است قراردادی را ببینید که ترکیبی از لیسانس و انتقال تکنولوژی است و در حالی که یک کارشناس ترجیح می‌دهد‌ آن را در گروه قراردادهای انتقال تکنولوژی دسته‌بندی کند، کارشناس دیگری همان قرارداد را زیرمجموعه‌ی قراردادهای لیسانس در نظر بگیرد.

بنابراین چه در متمم و چه در هر سند آموزشی دیگری، دسته‌بندی قراردادهای تجاری را دیدید، آن را صرفاً‌ در حد یک فهرست کلی (با نواقص قطعی و هم‌پوشانی اجتناب‌ناپذیر) در نظر بگیرید.

فهرستی که به شما کمک می‌کند آموخته‌ها و دانسته‌های خود را بیازمایید و ببینید که تا چه حد، بر اصطلاحات مربوط به تنظیم قراردادهای تجاری مسلط هستید.

آن‌چه در ادامه می‌بینید، فهرست برخی از عناوین توافق‌نامه‌ها و قراردادهای تجاری است که یا در درس‌های اصول و فنون مذاکره متمم مطرح شده‌اند یا در برنامه‌ی آتی درس‌های مذاکره‌ی متمم قرار دارند:

قراردادهای فروش

قراردادهای فروش را می‌توان قدیمی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نمونه قراردادهای بازرگانی دانست.

قراردادهایی که در آن یک طرف، کالا یا هر نوعی از داشته و دارایی خود را در ازاء دریافت پول یا کالایی دیگر و با رعایت مجموعه‌ای از شرایط (از زمان پرداخت تا نحوه‌ی پرداخت و شیوه‌ی تقسیم ریسک‌ و موارد دیگر) به طرف دوم واگذار می‌کند.

شاید بسیاری از ما، کارهای بزرگ بازرگانی بین المللی برای خرید و فروش و حمل و نقل کالا، از کشوری به کشور دیگر انجام نداده باشیم؛ اما نباید فراموش کنیم که قرارداد فروش خودرو یا خانه هم – که بیشتر ما در یکی از دو طرف آن‌ها حضور داشته‌ایم – نمونه‌هایی از همین قراردادهای فروش محسوب می‌شوند.

غالبِ درس‌های اصول و فنون مذاکره متمم، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در قراردادهای فروش کاربرد دارند.

از جمله‌ی این درس‌ها می‌توان به مباحث #امتیازدهی در مذاکره و تکنیک‌ها و ترفندهای مذاکره اشاره کرد.

قراردادهای خدمات

قراردادهای خدمات هم، شکل پرکاربرد دیگری از قراردادهای تجاری محسوب می‌شوند. قراردادهایی که در آن‌ها کالایی رد و بدل نمی‌شود (یا اگر می‌شود، در حاشیه است) و اصل موضوع قرارداد، روی ارائه‌ی خدمات توسط یکی از طرفین به طرف دیگر متمرکز است.

قراردادهای خدمات از این جهت در قالب یک سرفصل مجزا مورد بحث قرار می‌گیرند که سنجش عملکرد در این قراردادها و نیز مفاد مربوط به تعهد خدمت‌دهنده، با تعهداتی که معمولاً‌ فروشندگان کالا ارائه می‌دهند، متفاوت است.

در مجموعه درس‌های ارزش آفرینی متمم، به بحث تفاوت کالا با خدمات پرداخته‌شده و با مطالعه و مرور آن درس، بهتر می‌توانید تفاوت ماهیت فروش کالا و ارائه‌ی خدمت را درک کنید.

قراردادهای تدارکات

قراردادهای تدارکات شباهت‌های بسیاری به قراردادهای خرید دارند؛ اما ماهیت تأمین‌کننده و تعهدات او متفاوت است.

از جمله این‌که تأمین‌کننده قرار نیست الزاماً فروشنده باشد؛ بلکه می‌تواند مواد اولیه، تجهیزات و ملزومات را از مجموعه‌ی دیگری تهیه کرده و در مقابل، کارمزد دریافت کند.

هم‌چنین کسانی که وارد حوزه‌ی قراردادهای تدارک می‌شوند، ممکن است در قالب زیرمجموعه‌ای از پروژه‌های سازمانی فعالیت کنند و در رعایت مهلت‌های زمانی، استانداردها و جریمه‌های متفاوتی برای عملکرد نامطلوب آن‌ها تعریف و اعمال شود.

همین تفاوت‌ها باعث شده که معمولاً در آموزش مذاکره قراردادهای تجاری، یک ردیف مستقل را به قراردادهای تدارکات اختصاص دهند.

قراردادهای تأمین مالی

قراردادهای تأمین مالی یکی دیگر از قراردادهای مهم هستند که در کسب و کارها مورد توجه قرار می‌گیرند.

اگر با این نوع قراردادها ناآشنا باشید، ممکن است فکر کنید که بیشتر این قراردادها میان بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌پذیر منعقد می‌شوند. در حالی که قراردادهای تأمین مالی بسیار متنوعند و تنظیم هر یک از آن‌ها نکات و ظرایف خاص خود را دارد. کافی است به نمونه‌های زیر فکر کنید:

• تأمین مالی پروژه‌های توسعه کسب و کار
• تأمین مالی استارت‌آپ‌ها
• تأمین مالی برای اجرای یک قرارداد
• تأمین مالی کسب و کار زیرمجموعه‌ی یک هلدینگ توسط یکی دیگر از زیرمجموعه‌های هلدینگ.
• تأمین مالی به شرط خرید بخشی از محصول (یا منحصراً در برابر خرید محصول)

قراردادهای پیمانکاری

ساده‌ترین تعریف قراردادهای پیمانکاری این است که بگوییم در این قراردادها، اجرای یک پروژه از سوی کارفرما به پیمانکار واگذار می‌شود. به عبارت دیگر، موضوع قرارداد، واگذاری اجرای پروژه است.

این قراردادها، هم از نظر حجم و هم از نظر موضوع، بسیار متنوعند و از طراحی و اجرای یک وب‌سایت تا اکتشاف و بهره‌برداری از یک میدان نفتی را در برمی‌گیرند.

معمولاً قراردادهای پیمانکاری فازهای متعدد دارند و تعهدات متفاوتی برای طرفین در هر یک از این فازها تعریف می‌شود. هم‌چنین از آن‌جا که موضوع قرارداد با اجرا گره خورده و پیچیدگی‌های فراوان دارد، معمولاً ادعا کردن (Claiming) و پاسخ‌گویی به ادعا و مدیریت ادعا و به طور کلی، مدیریت تعارض در این قراردادها جایگاه ویژه‌ای دارد.

می‌توان گفت مجموعه‌ای در اجرای قراردادهای پیمانکاری موفق است که علاوه بر دانش و تجربه‌ی تخصصی در موضوع قرارداد، در دو حوزه‌ی مدیریت پروژه و مهارت مذاکره نیز توانمندی‌های ویژه داشته باشد.

قراردادهای ‌BOT (ساخت، بهره‌برداری، واگذاری)

در قراردادهای BOT کارفرما پروژه‌ای را به طرف دوم واگذار می‌کند و به‌ جای پرداخت پول، به او اجازه می‌دهد که پس از راه‌اندازی پروژه، مدتی از آن بهره‌برداری کرده و از منافع مالی آن بهره‌مند شود. پس از گذشت این مدت مشخص، پروژه به کارفرما تحویل داده می‌شود.

به عنوان مثال، فرض کنید شهرداری می‌خواهد یک شهربازی در یکی از مناطق شهر راه‌اندازی کند. اما به علت محدودیت بودجه با شرکتی به توافق می‌رسد که این شهربازی را تأسیس کرده و ۵ سال بهره‌برداری از آن را برعهده بگیرد. در این پنج‌سال، همه‌ی درآمد شهربازی متعلق به شرکتِ سازنده خواهد بود و هزینه‌ی پروژه و سود شرکت از این راه تأمین می‌شود. سپس شهربازی به طور کامل به شهرداری واگذار می‌شود.

قراردادهای BOT را از یک منظر می‌توان قرارداد پیمانکاری دانست؛ چون پروژه‌ای تعریف شده و اجرای آن به طرف دوم واگذار شده است.

اما از سوی دیگر می‌توان آن‌ها را قرارداد تأمین مالی هم در نظر گرفت. چون کارفرما از این طریق، هزینه‌های اجرای پروژه‌ی خود را تأمین می‌کند.

قراردادهای BOT یک لایه پایین‌تر از انواع قراردادهایی است که تا این‌جا اشاره کردیم و در واقع زیرمجموعه‌ی آن‌ها محسوب می‌شود.

اما به این علت آن را مطرح کردیم تا به‌خاطر بسپارید که طبقه‌بندی و دسته‌بندی قراردادها، یک کار قطعی و مطلق نیست و افراد مختلف بسته به نگرش و تجربه و موضوع بحث خود، یک قرارداد مشخص را در دسته‌های متفاوتی قرار می‌دهند.

قراردادهای ‌برونسپاری

ویژگی مهم قراردادهای برونسپاری این است که یک فرایند (و نه یک پروژه) به طرف قرارداد واگذار می‌شود. می‌دانیم که مهم‌ترین ویژگی پروژه این است که آغاز و پایان دارد؛ اما فرایند، فعالیتی پیوسته و دائمی است.

وقتی پروژه‌ی ساخت یک واحد مسکونی را به شرکتی واگذار می‌کنیم، با پایان ساخت واحد مسکونی، پروژه (و قرارداد) به پایان می‌رسد.

اما در قرارداد برون سپاری، اجرای دائمی یک فرایند – که می‌توانست درون سازمان انجام شود – با ملاحظات استراتژیک به بیرون مجموعه واگذار می‌شود.

یک مثال خوب از برون سپاری، واگذار کردن فعالیت مرکز تماس (Call-center) یک سازمان، به یک شرکت تخصصی در بیرون سازمان است.

معمولاً اگر کار واگذارشده از جنس ارائه‌ی خدمت باشد، توافق‌نامه‌های سطح خدمات (SLA) هم تنظیم می‌شوند تا سطح کیفی مورد انتظار کارفرما به شکل شفاف و مشخص، مورد توافق طرفین قرار بگیرد.

[ مطالعه بیشتر: برونسپاری چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟ ]

[ مطالعه بیشتر: مذاکره توافق نامه سطح خدمات (SLA) ]

قراردادهای ‌فرنچایز

قراردادهای فرنچایز در فضای کارآفرینی و توسعه کسب و کار مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرند.

در این قراردادها، فرنچایزر (صاحب امتیاز فرنچایز) یک مدل کسب و کار را با جزئیات کامل طراحی کرده و احتمالاً نمونه‌هایی از آن را اجرا کرده است.

دیگران که اجرای موفق آن مدل را می‌بینند و ایده‌ی کسب و کار را می‌پسندند، حقِ پیاده‌سازی همان مدل و استفاده از برند فرنچایزر را برای مدت مشخص از او خریداری می‌کنند.

این نوع قرارداد در همه‌ی نقاط جهان از جمله کشورمان، مورد استقبال و استفاده قرار گرفته و می‌توان از مک‌دونالد تا کافه ویونا را به عنوان مصداق‌های آن ذکر کرد.

[ مطالعه بیشتر: مذاکره قراردادهای فرنچایز ]

قراردادهای ‌لیسانس (لایسنس)

در مورد قراردادهای لیسانس، به طور خلاصه (و غیردقیق) می‌توان گفت که از این قراردادها، برای اجاره دادن دارایی‌های فکری و نامشهود شرکت‌ها استفاده می‌شود.

فرض کنید برند یک شرکت در بازار شناخته‌شده است یا این شرکت، دانش فنی تولید یک محصول ویژه را در اختیار دارد.

هر دو موردی که مطرح شد (برند، دانش فنی)‌ از جنس دارایی‌های فکری و نامشهود هستند. اگر این شرکت به مجموعه‌ی دیگری اجازه دهد که برای مدت مشخص، از برند یا دانش فنی آن‌ها استفاده کند، به قراردادی که در این میان امضا می‌شود، قرارداد لیسانس یا لایسنس می‌گویند.

[ مطالعه بیشتر: قرارداد لیسانس چیست؟ ]

قراردادهای ‌نمایندگی

قراردادهای نمایندگی را می‌توان یکی از متنوع‌ترین انواع قراردادهای تجاری دانست.

در این قراردادها یک سازمان، یک شخص حقوقی را به عنوان نماینده‌ی خود برای انجام مجموعه‌ای از فعالیت‌ها در یک بازار یا ناحیه‌ی جغرافیایی مشخص برمی‌گزیند.

قراردادهای نمایندگی می‌توانند در زمینه‌ی فروش، خدمات پس از فروش، پخش و توزیع، ارائه‌ی خدمات و فعالیت‌های متنوع دیگر باشند.

هم‌چنین این قراردادها می‌توانند به شکل انحصاری یا غیرانحصاری منعقد شوند.

معمولاً کسب و کارهایی که استراتژی توسعه را انتخاب می‌کنند، چاره‌ای ندارند جز این‌که وارد فرایندِ تأسیس نمایندگی و اعطای امتیاز نمایندگی شوند. چون اداره‌ی مستقیم همه‌ی فعالیت‌ها توسط دفتر مرکزی یا دفاتری که به صورت کامل تحت مالکیت و مدیریت دفتر مرکزی هستند، کاری پرهزینه است و اغلب هم مزیت استراتژیک ایجاد نمی‌کند.

همان‌طور که در ابتدای درس ذکر شد، مواردی که در این‌جا فهرست شدند، صرفاً چند نمونه محسوب می‌شوند که الزاماً هم در یک سطح نیستند و هم‌پوشانی‌های فراوانی هم میان آن‌ها وجود دارد.

اما مرور همین فهرست کوتاه و ناقص هم، ذهن شما را تا حدی با فضای مذاکره تجاری و اهمیت آشنایی با چارچوب‌های مختلف توافق‌ها آشنا می‌کند.

دسترسی کامل به مجموعه درس‌های مذاکره و زبان بدن برای اعضای ویژه متمم در نظر گرفته شده است.

تعداد درس‌ها: ۹۴ عدد

دانشجویان این درس: ۹۵۱۵ نفر

تمرین‌های ثبت‌شده: ۵۷۴۴ مورد

البته با فعال کردن اشتراک ویژه به درس‌های بسیار بیشتری دسترسی پیدا می‌کنید که می‌توانید فهرست آنها را در اینجا ببینید:

ضمناً شاید بهتر باشد از میان درس‌ها مطالعه‌ی مباحث زیر را در اولویت قرار دهید:

دوره MBA (پیگیری منظم مجموعه درس‌ها)

اگر با فضای متمم آشنا نیستید و دوست دارید درباره‌ی متمم بیشتر بدانید، می‌توانید نظرات دوستان متممی را درباره‌ی متمم بخوانید و ببینید متمم برایتان مناسب است یا نه. این افراد کسانی هستند که برای مدت طولانی با متمم همراه بوده و آن را به خوبی می‌شناسند:

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری اصول و فنون مذاکره به شما پیشنهاد می‌کند:

چند مطلب پیشنهادی از متمم:

برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)

متمم مخففِ محل توسعه مهارتهای من است؛ یک فضای آموزشی آنلاین برای بحث‌های مهارتی و مدیریتی.

برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به صفحه‌ی درباره متمم مراجعه کنید.

ما برای هر یک از درس‌های متمم، یک نقشه راه داریم که به یادگیری آن درس کمک می‌کند.

می‌توانید با مراجعه‌ به صفحه‌ نقشه راه یادگیری، عنوان درس‌های مختلف متمم را ببینید.

همچنین می‌توانید دوره MBA متمم را ببینید.

شما می‌توانید بدون پرداخت پول در متمم به عنوان کاربر آزاد عضو شوید. اما به چیزی در حدود نصف درسهای متمم دسترسی خواهید داشت.

پیشنهاد ما این است که پس از ثبت نام به عنوان کاربر آزاد، با خرید اعتبار به کاربر ویژه تبدیل شوید.

اعتبار را می‌توانید به صورت ماهیانه (۷۴ هزار تومان)، فصلی (۱۹۰ هزار تومان)، نیم‌سال (۳۴۵ هزار تومان) و یکساله (۵۸۵ هزار تومان) بخرید.

برای اطلاعات بیشتر لطفاً به صفحه‌ی ثبت نام مراجعه کنید.

مجموعه گسترده و متنوعی از فایلهای صوتی رایگان در رادیو متمم ارائه شده که می‌توانید هر یک از آنها را دانلود کرده و گوش دهید.

۱۱ نظر برای انواع قراردادهای تجاری و نحوه تنظیم آن‌ها

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : مهدی جلالی

با یک شرکت ساختمانی برای تامین دربهای مقاوم به حریق قرارداد بستیم. آنها از ما خواستند ضمن تامین خودِ محصول، حمل در طبقات و نصب و راه اندازی را هم بعهده بگیریم. از آنجایی که انجام حمل و نصب، زمان و انرژی چندانی از ما نمی‌گرفت، قبول کردیم و بعد از توافق بر سر مبالغ اضافه‌تر، قرارداد منعقد شد. فرمت قرارداد توسط مسئول پروژه تهیه شده بود، و قرارداد مالی چیست؟ بالای سر آن نوشته بودند قرارداد پیمانکاری.

اعداد و ارقام قرارداد به این صورت بود:

مبلغ کل دربها، 250 میلیون تومان: از این مبلغ، 25 میلیون تومان، یعنی 10 درصد سود ما بود.

مبلغ انجام حمل و نصب، 20 میلیون تومان: از کل این مبلغ 5 میلیون تومان، یعنی حدود 25 درصد سود عاید ما میشد.

از مجموع 270 میلیون تومان، 170 میلیون تومان در ابتدا دریافت کردیم. بعد از تحویل دربها در محل پروژه، طبق توافق 50 میلیون تومان دیگر هم به ما پرداخت شد، و مابقی هم قرار بود بعد از نصب دربها به ما پرداخت شود.

بعد از نصب دربها، که خیلی سریع و با کیفیت خوب هم انجام شد، صورت‌وضعیت نهایی را به تایید دستگاه نظارت رسانده، و برای دریافت 50 میلیون تومان باقیمانده، تحویل امور مالی دادیم. بعد از یک هفته یک قرارداد مالی چیست؟ فقره چک به مبلغ 23 میلیون تومان برای ما صادر شد! وقتی دلیل عدم پرداخت 27 میلیون باقیمانده را سوال کردیم، گفتند قرارداد شما پیمانکاری است، و 10 درصد حسن انجام کار به آن تعلق میگیرد، که شش ماه بعد پرداخت خواهد شد!

هرچه به آب و آتش زدیم، مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره را دیدیم، و هرچه اوقات تلخی و داد و فریاد کردیم فایده ای نداشت! کسر حسن انجام کار جزء شرایط عمومی پیمان بود و طبق قانون، کارفرما می‌توانست تا شش ماه این مبلغ را مسدود کند؛ حتی وقتی در متن قرارداد به آن اشاره ای نشده باشد. ما تازه کار بودیم و از این قانون خبر نداشتیم.

کل سود ما در این پروژه قرار بود 30 میلیون تومان باشد، و به دلیل ناشی بودن خودمان 27 میلیون تومان آنرا بعد از شش ماه، و البته با دردسر زیاد توانستیم دریافت کنیم.

تجربه این قرارداد، بعدها خیلی به درد ما خورد. از آن به بعد، در چنین مواقعی دو قرارداد مجزا با کارفرما امضاء می‌کنیم. یکی قرارداد فروش، که مبلغ آن بلافاصله تسویه می‌شود، و دیگری قرارداد پیمانکاری، که مبلغ آن بسیار پایینتر است و حسن انجام کار به آن تعلق می‌گیرد.

برای همان قرارداد اول هم اگر چنین کاری کرده بودیم، فقط 2 میلیون تومان بعنوان حسن انجام کار مسدود می‌شد.

قرارداد حسابرسی صورت های مالی

قبل از اینکه قرارداد حسابرسی صورت های مالی را مورد بررسی قرار دهیم تعریفی از حسابرسی و حسابرس داشته باشیم. حسابرسی به معنی رسیدگی به صورت های مالی شرکت است و حسابرس کسی است که پس از بررسی اسناد مالی شرکت اشتباهات مالی را کشف می کند. اشتباهات مالی به دو صورت عمدی و سهوی اتفاق می افتد و حسابرس پس از بررسی و کشف عمدی یا سهوی بودن اشتباهات گزارش خود را تکمیل و برای مدیران ارسال می کند. حسابرسی به صورت های مالی به صورت سالانه ضروری بوده و پس از بررسی حساب ها سند صورت های مالی شرکت تهیه می شود. تجربه در رسیدگی به صورت های مالی بسیار مهم است چرا که هدف حسابرسی کشف مشکلات مالی شرکت می باشد. قبل قرارداد مالی چیست؟ از آن که حسابرس برای امر حسابرسی استخدام شود باید با او یک قرارداد منعقد شود. قرارداد حسابرسی صورت های مالی دارای شرایط خاص خود می باشد.

وظیفه حسابرس پس از انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی چیست؟

حسابرس پس از اینکه مورد تایید قرار گرفت پس از انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی با شرکت مورد نظر وظیفه حسابرسی به وی محول می شود. حسابرسی بلافاصله پس از انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی با شرکت باید انجام شود تا مشکل شرکت هر چه زودتر مشخص شود و سریع بر طرف گردد. حسابرس موظف است به موارد زیر رسیدگی کند؛

• رسیدگی دقیق به صورت های مالی جهت مشخص شدن وضعیت کلی شرکت
• مشخص نمودن میزان درآمد و هزینه های شرکت
• کشف مشکلات مالی شرکت و جلوگیری از اشتباهات در آینده
• علاوه بر ارسال وضعیت مالی برای مدیران پس از تهیه گزارش باید گزارش خود را برای بانک ها و ارگان های مالیاتی نیز ارسال کند.
• بررسی دقیق و سریع وضعیت مالی و گزارش حسابرسی در کم ترین زمان
• میزان مالیاتی که برای شرکت تعیین شده است را مدیریت کند
• شخص حسابرس یابد تخصص و تبحر کافی را در زمینه مالیاتی، حسابرسی و حسابداری داشته باشد

هدف از بررسی صورت های مالی چیست؟

انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی با یک شخص یا شرکتی که کارهای حسابرسی سایر شرکت ها را انجام می دهد به دلایل مختلفی جهت رسیدگی به وضعیت مالی و حساب و کتاب های شرکت ضروری می باشد. شما پس از انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی مزیت هایی از قبیل؛

• اعتبار بخشی به اسناد و مدارک مالی شرکت: زمانی که حسابرسی صورت های مالی را به حسابرس می سپارید وی تمامی بخش ها مانند رعایت اصول حسابداری، قانونی بودن کار شرکت و … را مورد بررسی قرار می دهد، پس از تایید این موارد اسناد مالی شرکت از لحاظ قانونی کاملا معتبر می شود.
• اطمینان از انطباق اسناد و مدارک مالی شرکت با قوانین حسابداری: رعایت اصول حسابداری منجر به افزایش سود شرکت و جلوگیری از ضرر است و حسابرس در صورتی که قصور حسابرسی را کشف کند می تواند علت مشکلات مالی شرکت را اعلام کند و جهت رفع مشکل راهکار ارائه دهد.
• کشف اشتباهات عمدی یا سهوی حسابدار: گاهی حسابدار به دلایل مختلف عدم تجربه و یا عدم دقت کافی دچار اشتباه می شود البته این اشتباهات ممکن است همیشه هم سهوی نباشد که حسابرس پس از بررسی این موضوع را متوجه خواهد شد.
• امکان ارسال اطلاعات مالی در هر زمانی توسط قرارداد مالی چیست؟ مدیر برای ارگان های مختلف: گاهی لازم است مدیر اطلاعات مالی خود را برای ارگانی ارسال کند در صورتی که حسابرسی در شرکت صورت گرفته باشد و اطلاعات مالی شرکت در دسترس باشد مدیر با خیال راحت می تواند اطلاعات مالی شرکت را برای ارگان مورد نظر ارسال کند.

کلام پایانی

شما برای انعقاد قرارداد حسابرسی صورت های مالی باید به شرکت هایی که کار حسابرسی را انجام می دهند مراجعه کنید چرا که شرکت های حسابرسی مجوز قانونی دارند و از افراد خبره و متخصص جهت امر حسابرسی بهره می برند. قبل از آنکه به شرکت حسابرسی مراجعه کنید خوب در مورد آن تحقیق کنید هر شرکتی را نمی توان برای این امر مهم انتخاب کرد.

چرا باید از قراردادهای ابزار حقوق استفاده کنیم

برای انعقاد هر قرارداد، باید نسبت به قوانین آن به صورت کامل آگاه باشیم. عدم رعایت هر یک از موارد قانونی، باعث به وجود آمدن جریمه های سنگین برای هر یک از طرفین قرارداد خواهد شد. لذا انعقاد چنین قراردادهایی باید توسط وکلا یا کارشناسان حقوقی صورت پذیرد. ضمناً استفاده از پیش‌نویس های آماده هر قراردادی باعث صرفه جویی در وقت و هزینه می گردد. شما می توانید هم‌اکنون با خرید این قرارداد، فایل کامل آن را به صورت آنی دانلود کنید و در صورت هرگونه ابهام با تیم حقوقی ما تماس حاصل فرمائید.

مشتقات مالی (financial derivatives) چیست و معرفی انواع آن

تعریف: بر اساس یک دارایی اصلی مثل اوراق بهادار انتشار یافته (Securities) استوار بوده و ارزشگذاری می‌شوند، و ابزارهای مؤثر جهت کاهش ریسک محسوب می‌شوند.

1. مشتقات مالی (financial derivatives)
2. انواع مشتقات مالی (financial derivatives types)
3. قراردادهای آتی یا سلف (Forwards contract)
4. شرایط :
5. ویژگی‌ها :
6. مثال :
7. پیمان‌های مالی یا آتی‌های مالی (Financial futures)
8. شرایط:
9. تفاوت قراردادهای آتی با پیمان آتی‌های مالی (Forwards contract vs Financial futures)
10. اختیارهای معامله (Options)
11. انواع اختیارها (Options types)
12. قراردادهای اختیار معامله (Options contracts)
13. سایر مشتقات مالی (Other financial derivatives)
14. قراردادهای سوآپ یا معاوضه یا تاخت (Swaps)
15. مدیریت ریسک نرخ بهره (plain vanilla swap)
16. سوآپ‌های نقدی یا ارزی (Currency swaps)
17. مکانیزم بازارهای مشتقه
18. مکانیزم عملی اتاق پایاپای
19. سکوی معاملاتی (pits)
20. بازار اوراق اختیار معامله
21. بازار تاخت یا سوآپ
22. توضیحات انگلیسی در خصوص تاخت

مشتقات مالی (financial derivatives)

انواع مشتقات مالی (financial derivatives types)

1. قراردادهای آتی یا سلف (Forward contracts)
2. پیمان‌های آتی یا آتی‌های مالی (Financial Futures)
3. اختیارهای معامله (Options)
4. قراردادهای سوآپ یا معاوضه یا تاخت (Swaps)

قراردادهای آتی یا سلف (Forwards contract)

تعریف: خارج از بورس (بطور غیر رسمی) بین 2 فرد یا 2 شرکت یا فردوشرکت

شرایط :

1. پرداخت کل مبلغ در ابتدا
2. کالا در سررسید

ویژگی‌ها :

1. قراردادهای دوطرفه
2. تاریخ مشخص
3. قیمت مشخص
4. کالا با کیفیت مشخص

اصطلاحات مربوطه: موافقت نامه خرید (Long position) یا فروش (Short position)

1. نفت خام (تحویل در ژانویه)
2. محصولات کشاورزی(تحویل پس از برداشت)

نظرات موافقین ومخالفین

1. پیداکردن طرف قرارداد و فروش به قیمت بالا که منجر به فقدان نقدینگی (Lack of liquidity)
2. ریسک نکول (Default risk) اطمینان از طرف مقابل از لحاظ مالی سالم ومطابق مفاد قرارداد

Lack of liquidity + Default risk = بی فایده بودن قرارداد

پیمان‌های مالی یا آتی‌های مالی (Financial futures)

ایجاد از سال 1975 و استاندارد شده قراردادهای آتی یا سلف (Forwards) از طریق نهاد واسطه با عنوان موسسات پایاپای(Clearing house) و طرفین قرارداد با یکدیگر ارتباط مستقیم ندارند درنتیجه ریسک نکول کمتر

شرایط : خریدار و فروشنده باید 5% تا 7% ارزش کل قرارداد و در صورت بورس‌بازی 1% تا 3% ارزش کل قرارداد را به اتاق تسویه پایاپای برای تضمین قرارداد ودیعه گذاری کنند

شرایط:

1. یک تاریخ مشخص
2. قیمت مشخص
3. کالا با کیفت مشخص
4. طبق ضوابط رسمی بازار بورس (مبلغ یا در زمان معامله یا در زمان سررسید تعیین می‌شود)

در بازار رسمی بورس انجام می‌شود و مقداری از مبلغ مورد معامله نزد سازمان بورس به عنوان وجوه تضمین حسن انجام قرار می‌گیرد. در تاریخ خاتمه پیمان آتی‌های مالی، قیمت قرارداد همان قیمت دارایی است که تحویل می‌شود

تفاوت قراردادهای آتی با پیمان آتی‌های مالی (Forwards contract vs Financial futures)

1- بر مبنای مذاکره مستقیم

1- در فضای رقابتی و از طریق بازاری متمرکز

2- حجم و مشخصات دارایی استاندارد نیست

2- حجم و مشخصات دارایی استاندارد است

3- ثبات قیمتی در طول عمر قرارداد و مشکل کمبود نقدینگی برای پرداخت نهایی

3- تعدیل روزانه سود و زیان پیمان با توجه به تغییرات قیمت یعنی تعدیل حساب سپرده یا تسویه نقدی روزانه بین طرفین پیمان (market to market) اطمینان از موجودی کافی برای پرداخت نهایی

4- لزوم شناخت طرفین معامله از هم

4- عدم لزوم شناخت طرفین معامله از هم

5- ریسک اعتباری بالا – همراه با ریسک نکول

5- ریسک اعتباری پایین – قرارداد مالی چیست؟ همراه با ریسک نکول

6- ضوابط استاندارد برای معاملات

6- ضوابط دقیق، مشخص و استاندارد برای معاملات

7- مسدود نمودن مواضع یا انتقال تعهدات غیرممکن است

7- مسدود نمودن مواضع یا انتقال تعهدات مقدور است

8- درصد بسیار کمی به تحویل منجر می‌شود

8- اکثر قراردادها به تحویل منجر می‌شود

9- انجام در بازارهای خارج از بورس (فرابورس)

9- انجام در بازارهای بورس سازمان یافته

اختیارهای معامله (Options)

تعریف: پوشش یک نرخ بهره و بازارهای سهام

اختیار خرید: قرارداد مالی چیست؟ در طول یک دوره زمانی که بعد از آن منقضی می‌شود. مالک اختیار می‌تواند از حق خود استفاده کند یا نکند اما فروشنده اختیار هیچ اختیاری ندارد و تابع مالک اختیار می‌باشد

دارنده اختیار معامله مقداری پول به عنوان حق امتیاز یا قیمت یا بیمه (Premium) باید بپردازد

انواع اختیارها (Options types)

1. اختیار معامله آمریکایی: در هر لحظه قابل اجرا
2. اختیار معامله اروپایی: فقط در تاریخ انقضا قابل اجرا می‌باشد

Stock options / Futures options

بازار قراردادهای آتی‌های مالی نبست به بازار ابزارهای بدهی دارای نقدینگی بیشتر است

بازده حاصل از خرید یا فروش اختیار معاملات اروپایی

الف) خرید اختیار خرید (Buy call option)

ب) فروش اختیار خرید (Sell call option)

ج) خرید اختیار فروش (Buy put option)

د) فروش اختیار فروش (Sell put option)

قراردادهای اختیار معامله (Options contracts)

1- اختیار خرید (call option)

2- اختیار فروش (put option)

مثال: سرمایه گذاری یک اختیار خرید برای خرید 100 سهم یک شرکت معتبر خریداری می‌کند، قیمت فعلی هر سهم 98$ است و قیمت توافقی 100$ و ارزش یک اختیار خرید برای خرید هر سهم 5$ است. اگر قیمت سهم در تاریخ انقضا 115$ باشد در نتیجه

100 * $5 = $500 سرمایه گذاری اولیه

($115 - $100) * 100 = $1,500 سود

$1,500 - $500 = $1,000 سود خالص

اگر قیمت سهام 90$ بشود حل کنید؟

سایر مشتقات مالی (Other financial derivatives)

1. قرارداد سقف (cap): خرید برگ اختیار خرید نرخ بهره، در افزایش نرخ بهره و زیان سرمایه‌گذار، فروش دارایی از طریق اوراق بدهی با نرخ شناور(Libor) تأمین مالی
2. قراردادکف (floor): خرید یک برگ اختیار فروش بهره
3. قراردادکولار(collar): خرید همزمان قرارداد سقف و فروش قراردادکف
4. قرارداد مشتقه اعتباری(credit): پوشش افزایش ریسک اعتباری

قراردادهای سوآپ یا معاوضه یا تاخت (Swaps)

تعریف: تعویض پرداخت‌های دو طرف با یکدیگر

1. سوآپ‌های نقدی یا ارزی (Currency swaps): تعویض پرداخت‌های پولی با یکدیگر
2. سوآپ‌های نرخ بهره (Interest-rate swaps): تعویض پرداخت‌های بهره با یک نوع پول
3. تاخت کالا، سوآپ سرمایه و تاخت اعتباری

مدیریت ریسک نرخ بهره (plain vanilla swap)

1. تشخیص نرخ بهره پرداخت‌هایی که در این معاوضه وجود دارد
2. تعیین نوع پرداخت بهره (نرخ متغیر یا ثابت برای طرفین معاوضه)
3. تعیین مقدار اصلی که (اصل ذهنی) بهره روی آن پرداخت می‌گردد
4. تعیین دوره زمانی که معاوضه برای آن دوره ساخته شده است

سوآپ‌های نقدی یا ارزی (Currency swaps)

سوآپ نرخ ارز: پوشش ریسک نرخ ارز ناشی از اختلاف قیمت‌های بین ارزهای مختلف

مثال: ارزش اسمی تمام دارایی‌های یک شرکت آمریکایی به دلار است، این شرکت بخشی از پرتفوی خود را به ارزش 100میلیون پوند از طریق اسناد بلندمدت تأمین مالی کرده که نرخ بهره سالانه آن 6% است.

ارزش دارایی های یک شرکت انگلیسی به پوند است. این شرکت بخشی از پرتفوی خود را به ارزش 200میلیون دلار از طریق اسناد بلندمدت تأمین مالی کرده که نرخ بهره سالانه آن 6% است.

هر2شرکت در 5سال آینده در معرض ریسک نرخ ارز قراردارند. فرض کنید نرخ ثابت مبادله 2دلار به 1پوند باشد. چگونه این 2 شرکت می‌توانند وارد یک تاخت شوند؟

دارایی‌های دلاری با نرخ ثابت

دارایی‌های پوندی با نرخ ثابت

100میلیون پوند بدهی با نرخ بهره 6%(به نرخ ثابت)

200میلیون دلار بدهی با نرخ بهره 6% (به نرخ ثابت)

نحوه تاخت: دارایی‌های دلاری شرکت انگلیسی را شرکت آمریکایی قبول می‌کند، دارایی‌های پوندی شرکت آمریکایی را شرکت انگلیسی قبول می‌کند.

مکانیزم بازارهای مشتقه

1. قراردادهای آنی (Spot contract): مبادله فوری یا نقدی / بازار افراد تولیدکننده و شرکت‌ها
2. بازار قراردادهای آتی (Forwards): بانک‌های تجاری، موسسات تأمین مالی، کارگزاران و معامله گران
3. بازار پیمان‌های آتی (Futures): بورس‌های سازمان یافته

مکانیزم عملی اتاق پایاپای

سکوی معاملاتی (pits)

1- هَجینگ کنندگان (Hedgers): کالا یا دارایی‌هایشان با ریسک مواجه است و درمعرض تغییرات قیمت

2- بورس‌بازان (سفته‌بازان) (Speculators): جذب عرضه و تقاضای مازادی که توسط هَجینگ کنندگان ایجاد می‌شود نموده و ریسک نوسانات قیمت که هَجینگ کنندگان به دنبال دوری هستند را می‌پذیرند

بازار اوراق اختیار معامله

1. ابتدا سرمایه گذار از کارگزار می‌خواهد سفارش خرید یا فروش حجم معینی از اوراق را بخرد
2. کارگزار از نماینده بورس تقاضا می‌کند
3. بعد به روی سکوی معاملاتی می‌رود
4. توافق روی قیمت
5. اتاق پایاپای
6. در بخش خرید و فروش قرار می‌گیرد
7. تأیید کارگزار تالار بورس

اطلاعات اضافه: اولین بورس در آمریکا در سال 1983 بورس اختیار معامله شیکاگو (CBOE) انجام این معاملات را اجازه داده است

بازار تاخت یا سوآپ

بین نهادهای مالی بزرگ (با احتمال ورشکستگی پایین)

1. غیر رسمی
2. امنیت
3. قلب آن بانک‌های سوآپ

کاهش کیفیت اعتباری وام گیرنده در قالب قراردادهای آتی و سوآپ

سوآپ اعتباری دو نوع اصلی دارد:

1. تاخت با بازدهی کامل (Total return swaps)
2. تاخت اعتباری خالص (Pure credit or default swaps)

توضیحات انگلیسی در خصوص تاخت

The value of the swap at the initiation date will be 0 (zero) to both parties. The value of cash flow streams should be equal. V(fix) = V(fl)

Libor: London Interbank Offered Rate (Prime rate)

FRN: Floating Rate Note

Floating rate (2 – 5 years) = issued by financial institutions, governments, corporation

Swap formula for currency pairs

Swap= -(contract size(size of contract)* (interest rate differential + markup(brokers charge(0.25))/100)/days per year (365)

Example: Euro = 1.5% EUR / USA= 0.25% USD

Long position: -(100,000*(0.25-1.5+0.25)/100)/365= 2.74 per 1 lot

Short position: -(100,000*(1.5-0.25+0.25)/100)/365= -4.11 per 1 lot

*** each lot = 100,000

Swap formula for specific position

Position volume * swap * base currency rate to currency of deposit ratio ( lots * long or short position * swap price)

Example: EUR / USD , long position , volume = 1.5 lot

Currency of deposit is USD

Long swap = 1.5 * 2.74 * 1.411 = 5.8 USD

Swap formula for metals

(Long or short /100 /360) * lots * price

Example: #BMW , 1 lot is 100 shares , swap rate for BMW is annual 5% , each share $68.5

(5 / 100 / 360) * 100 * 68.5 * 1.405(current swap EUR/USD) = $1.34

Small c: annual fixed rate of the swap

C: annual fixed amount

N: notional amount

Interest Bank should pay (c/4 * N) or (C/4)

Will receive Libor rate * N.c is a rate that equates the value of the fixed cash flow stream to the value of the floating cash flow stream

تنظیم شده توسط محمدرضا طهرانی زاده

در انتهای فایل PDF تمامی توضیحات این بخش که طراحی شده است در اختیار دوستان علاقه‌مند قرار داده شده است